Kartka z kalendarza – 24 lipca
Przez niektórych przyrównywany do Marka Hłaski, przez wielu znany, nawet mimo woli. Pisarz, poeta, autor tekstów wielu piosenek wykonywanych między innymi przez Stare Dobre Małżeństwo i większość śpiewających przy ogniskach Polaków. Dokładnie trzydzieści sześć lat temu, 24 lipca 1979 roku, na skutek kolejnej próby samobójczej zmarł Edward Stachura. Urodził się we Francji, gdzie jego rodzice starali się znaleźć pracę, w kraju zniszczonym przez I wojnę światową. W 1948 roku, gdy Stachura miał 11 lat, rodzina wróciła do Polski. Osiedliła się nieopodal Aleksandrowa Kujawskiego. Tam Edward podjął naukę w szkole podstawowej. Początkowo miał problemy z językiem polskim, lecz szybko je nadrobił (dzięki temu, że we Francji w każdy czwartek uczęszczał do polskiej szkoły). Stachura nie był osobą, która robiła wszystko, aby żyć z ludźmi w zgodzie. Był w ciągłym konflikcie z ojcem i nauczycielami, przez co nie ukończył liceum w którym rozpoczął naukę, lecz oddalone o dwieście kilometrów liceum w Gdyni. Wiele podróżował. Można wręcz powiedzieć, że się tułał. Po liceum, po wielu trudach, podjął studia w Lublinie, gdzie początkowo nie dostał ani miejsca w internacie, ani stypendium. Same studia ledwo ukończył. Jeździł po całym świecie: był na stypendium w Meksyku, podróżował po Norwegii, Bliskim Wschodzie, Jugosławii. W 1979 roku prawdopodobnie podjął pierwszą próbę samobójczą, rzucając się pod nadjeżdżający elektrowóz, w wyniku czego stracił cztery palce prawej dłoni i trafił do szpitala psychiatrycznego na leczenie. Nie było ono jednak skuteczne. 24 lipca 1979 roku został znaleziony martwy w swoim warszawskim mieszkaniu przy Rębkowskiej 1. Został pochowany na cmentarzu na Wólce Węglowej. Zdjęcie za gazeta.pl
Zwiedzaj z SKPT – Stambuł
Dziś w ramach wirtualnych podróży z SKPT zabieramy Państwa do Stambułu. Dawny Kościół Hagia Sofia powstał za czasów Justyniana I Wielkiego. Jest to jeden z budynków, bez którego historia sztuki potoczyłaby się inaczej. Chociaż dziś wnętrza są ogołocone z wyposażenia, można podziwiać niczym niezmąconą architekturę. W wnętrzu świątyni spotkamy kamienie z całego znanego ówcześnie świata: białe marmury z wysp na Morzu Marmara, porfir z Egiptu, zielony porfir z Peloponezu, ciemno-zielony marmur z Tesalii, żółty marmur z Tunezji, czerwony marmur z Azji Mniejszej, czarny marmur z Francji i biały marmur z fioletowymi plamami z Anatolii. — w: StambułKopuła dawnego kościoła Hagia Sofia została zbudowana na planie elipsy o średnicy 31,2 m x 32,8 m i wnosi się na wysokość 55,6 m ponad posadzkę. Do czasu wybudowania bazyliki św. Piotra na Watykanie była to najwyższa kopuła na świecie. — w: StambułNa tyłach Błękitnego Meczetu można zwiedzić Muzeum Mozaiki. Powstało ono w miejscu wykopalisk archeologicznych na terenie dawnego pałacu cesarskiego. Można w tym miejscu znaleźć chwilę wytchnienia od pędzącego Stambułu. Oczy cieszy ok. 180 m2 zachowanych mozaik pałacowych, na które pierwotnie składało się ok. 80 mln kamyczków. — w: StambułZatopiony Pałac to nic innego jak dawna cysterna na słodką wodę, która była dostarczana ze źródeł leżących 19 km za miastem. — w: StambułAkwedukt Walensa został wybudowany 373 r. Obecnie pod jego zachowaną częścią biegnie ruchliwa arteria. Roztaczająca się panorama pomiędzy łukami tworzy niesamowite miejsce gdzie antyczne miasto spotyka się z nowoczesną metropolią. — w: StambułWyjątkowość Stambułu wynika z faktu, że jest to miasto leżące dosłownie pomiędzy Europą i Azją, spinając te dwa kontynenty. To