Kartka z kalendarza – 10 marca
10 marca 1810 roku urodził się Stanisław Kierbedź, rosyjski inżynier polskiego pochodzenia, twórca Mostu Aleksandryjskiego, znanego powszechnie jako Most Kierbedzia. Pochodził z litewskiej rodziny ziemiańskiej, posiadającej majątek w okolicy Poniewieża. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, a następnie w petersburskim Instytucie Korpusu Inżynierów Komunikacji. Tam też, i na kilku innych uczelniach stolicy, przez wiele lat wykładał. Szybko jednak zaangażował się w praktyczne zastosowanie swojej wiedzy. Sławę i zaszczyty przyniósł mu Most Błagowieszczeński na Newie, zbudowany w latach 1843-50, będący wówczas najdłuższym mostem w Europie. Według legendy Kierbedź miał od zachwyconego cara Mikołaja I dostawać awans o jedną rangę za każde ukończone przęsło mostu - a było ich osiem. W rzeczywistości awansował "tylko" z podpułkownika na generała-majora. Inną ważną inwestycją, którą kierował, była budowa Kanału Morskiego, z Kronsztadu do Petersburga. Kierbedź pełnił również funkcję wicedyrektora Drogi Żelaznej Petersbursko-Warszawskiej. Powierzenie mu budowy mostu w Warszawie, w pierwotnym założeniu kolejowego, było kontynuacją tejże działalności. Sam most był na owe czasy nowoczesny i bardzo efektowny. Szybko trafił na pocztówki i inne suweniry, stając się jednym z symboli Warszawy. Równie szybko okazał się za ciasny - dwie wąskie jezdnie współdzielone z torami tramwajowymi nie wystarczały dla rosnącego w tempie geometrycznym miasta. Dorobek Kierbedzia wzbudzał olbrzymi szacunek współczesnych, tak Polaków, jak i Rosjan. Nadawano mu rozmaite godności i urzędy. Był członkiem honorowym Petersburskiej Akademii Nauk, członkiem zarządu Głównego Towarzystwa Rosyjskich Dróg Żelaznych, członkiem Rady Inżynierskiej Ministerstwa Komunikacji. Karierę urzędniczą zakończył w randze rzeczywistego tajnego radcy, odpowiednika najwyższego stopnia generalskiego. Po odejściu na emeryturę w roku 1891 (!) zamieszkał w Warszawie, gdzie pozostał aktywny społecznie.