zwiedzaj

Dziś w ramach galerii #zwiedzajzskpt zabieramy Państwa do miasta, gdzie chrząszcz brzmi w trzcinie: do Szczebrzeszyna Wiele osób zatrzymuje się tu tylko po to, żeby zrobić sobie fotkę ze słynnym pomnikiem chrząszcza na rynku, po czym ucieka dalej. A szkoda, bo Szczebrzeszyn ma naprawdę wiele do zaoferowania.Zresztą wspomniany pomnik na szczebrzeszyńskim rynku nie jest jedynym upamiętnieniem chrząszcza Brzechwy. Mniej znany, a pierwszy i prawidłowo usytuowany w trzcinie, wykonany z pnia lipowego, stoi około 500 metrów od rynku, u podnóża Góry Zamkowej.Po drugiej stronie ulicy i rzeki Wieprz znajduje się XIX-wieczny młyn wybudowany z inicjatywy hrabiego Maurycego Zamoyskiego. W okresie międzywojennym był największym młynem w województwie lubelskim pod względem przemiału zboża, a nocą dostarczał energię elektryczną do oświetlania szczebrzeszyńskich ulic.Najstarszym zabytkiem Szczebrzeszyna jest dawna cerkiew unicka. Budynek pochodzi z 1560 roku, a został wybudowany na fundamentach wcześniejszej romańskiej świątyni. Po ustanowieniu unii brzeskiej (1596) cerkiew przejęli unici. Obecnie jest filią parafii prawosławnej św. Jerzego w Biłgoraju.We wnętrzu od 2010 roku można podziwiać fragmenty malowideł z XVI i XVII wieku, które przez wiele lat znajdowały się pod grubą warstwą tynku.Miasto zamieszkiwała też spora społeczność żydowska. Przed wojną stanowili połowę 8-tysięcznego Szczebrzeszyna. Pamiątką po nich jest odbudowana w latach 50-tych XVII-wieczna synagoga.Kolejną pozostałością po szczebrzeszyńskich Żydach jest cmentarz. Najstarsza zachowana macewa pochodzi z 1545 roku.W Szczebrzeszynie warto też zwiedzić przyklasztorny kościół św. Katarzyny z XVII wieku. Obok niego, w widocznych na zdjęciu, jasnoróżowych budynkach poklasztornych mieści się dzisiaj szpital.Nie wyjechalibyśmy ze Szczebrzeszyna z czystym sumieniem bez pokazania kościoła farnego. Kościół pw. Św. Mikołaja z

Bystrzyca (niem. Habelschwerdt) jest malowniczo położona w zakolu Nysy Kłodzkiej. Niestety, to położenie naraziło miasto na wiele powodzi, w tym te z lat 1997 i 2001, które dość mocno nadwyrężyły zabytkową tkankę miasta. Niemniej zachowało ono swój historyczny układ urbanistyczny.Bystrzycki rynek zdobi ratusz, zbudowany w latach 1851-52. Nosi on cechy architektoniczne neorenesansu, wzorowany jest na budynkach włoskich.Bardzo charakterystyczna cechą miast i miasteczek Ziemi Kłodzkiej są kolumny maryjne; ich obecność świadczy o historycznej przynależności tych ziem do Królestwa Czech, nie Dolnego Śląska.Jak wiele średniowiecznych miast lokowanych na prawie niemieckim, Bystrzyca posiada również Mały Rynek. Jego ozdobą jest świeżo odnowiony pręgierz. Możemy do niego przypiąć dzieci, jeśli nas denerwują pytaniami o Mc Donalda. Przy Małym Rynku mieści się jedyne w Polsce Muzeum Filumenistyczne, czyli poświęcone rzeczom związanym z ogniem oraz zapałkami.Główną świątynią miasta jest kościół św. Michała Archanioła. Jego wyjątkowość polega na tym, że jest on usytuowany nie przy rynku, a w najwyższym punkcie miasta. Posiada również dwa wejścia, ma bowiem układ dwunawowy.Aby Bystrzyca nie zsunęła się ze skarpy, na której stoi, w XIV wieku wybudowano solidne mury obronne. Ich częścią był również zespół bram; obecnie możemy podziwiać Bramę Wodną oraz baszty: Kłodzka i Rycerską. Wakacje już za nami, zatem wracamy do wojaży po Polsce. Dziś chcielibyśmy zaprosić do często pomijanej (a niesłusznie!) podczas górskich wycieczek Bystrzycy Kłodzkiej. Miasteczko leży w biegu górnej Nysy Kłodzkiej i mimo tego, że jest zaniedbane, pozostaje bardzo atrakcyjne dla turysty.

Dziś w ramach wirtualnych podróży z SKPT zabieramy Państwa do Stambułu. Dawny Kościół Hagia Sofia powstał za czasów Justyniana I Wielkiego. Jest to jeden z budynków, bez którego historia sztuki potoczyłaby się inaczej. Chociaż dziś wnętrza są ogołocone z wyposażenia, można podziwiać niczym niezmąconą architekturę. W wnętrzu świątyni spotkamy kamienie z całego znanego ówcześnie świata: białe marmury z wysp na Morzu Marmara, porfir z Egiptu, zielony porfir z Peloponezu, ciemno-zielony marmur z Tesalii, żółty marmur z Tunezji, czerwony marmur z Azji Mniejszej, czarny marmur z Francji i biały marmur z fioletowymi plamami z Anatolii. — w: StambułKopuła dawnego kościoła Hagia Sofia została zbudowana na planie elipsy o średnicy 31,2 m x 32,8 m i wnosi się na wysokość 55,6 m ponad posadzkę. Do czasu wybudowania bazyliki św. Piotra na Watykanie była to najwyższa kopuła na świecie. — w: StambułNa tyłach Błękitnego Meczetu można zwiedzić Muzeum Mozaiki. Powstało ono w miejscu wykopalisk archeologicznych na terenie dawnego pałacu cesarskiego. Można w tym miejscu znaleźć chwilę wytchnienia od pędzącego Stambułu. Oczy cieszy ok. 180 m2 zachowanych mozaik pałacowych, na które pierwotnie składało się ok. 80 mln kamyczków. — w: StambułZatopiony Pałac to nic innego jak dawna cysterna na słodką wodę, która była dostarczana ze źródeł leżących 19 km za miastem. — w: StambułAkwedukt Walensa został wybudowany 373 r. Obecnie pod jego zachowaną częścią biegnie ruchliwa arteria. Roztaczająca się panorama pomiędzy łukami tworzy niesamowite miejsce gdzie antyczne miasto spotyka się z nowoczesną metropolią. — w: StambułWyjątkowość Stambułu wynika z faktu, że jest to miasto leżące dosłownie pomiędzy Europą i Azją, spinając te dwa kontynenty. To

W tym tygodniu w ramach wakacyjnego cyklu #zwiedzajzskptordie zabieramy Was do słonecznej Hiszpanii, a konkretnie do Andaluzji. Kordoba, trzecie po Sewilli i Grenadzie najważniejsze miasto regionu, swój okres świetności przeżywała w okresie arabskim. Była prawdziwą mieszanką kultur, a pochodził stamtąd między innymi żydowski podróżnik Ibrahim ibn Jakub, twórca jednej z najcenniejszych relacji o państwie Mieszka. Powodem, dla którego odwiedzający licznie ściągają do Kordoby, jest słynny Meczet-Katedra. Wielki Meczet był niegdyś najważniejszą świątynią muzułmańską w tej części Europy i służył w tym celu aż do rekonkwisty miasta w 1236 przez Ferdynanda III. Meczet ma imponujące wymiary 175 m długości na 130 m szerokości, a w jego wnętrzu ciągnie się wydający się nie kończyć las wysokich na 11,5 metra kolumn wykonanych z marmuru, jaspisu i porfiru. Z ponad tysiąca kolumn do dziś zachowało się 856. — w: KordobaZamieniony w 1599 roku w dzwonnicę minaret ma wysokość 60 metrów. Na jego szczycie ustawiono figurę archanioła Rafała, patrona Kordoby. — w: KordobaW XVI wieku biskup Alonso Manrique postanowił wyburzyć część kolumn i wybudować we wnętrzu dawnego meczetu katedrę. Pomysł zyskał wielu zwolenników, choć część społeczeństwa już wtedy ubolewała nad stratą, w tym ówczesny król Karol V, który powiedział: ,,Zniszczyliście coś, czego nie ma na całym świecie, a w to miejsce zbudowaliście coś, co można oglądać wszędzie”. — w: KordobaXIII-wieczny kościół św. Franciszka to jeden z dwunastu tzw. kościołów ferdynandzkich (iglesias fernandinas). Zostały wybudowane w Kordobie z inicjatywy Ferdynanda III Świętego po rekonkwiście miasta. Pełniły one podwójną funkcję: poza religijną były też ośrodkami władzy administracyjnej, stąd też porozrzucane są w regularnych odstępach od siebie

Ogłoszono niedawno, że Cypr bez konieczności pokazywania wyniku testu na koronawirus zaczyna przyjmować turystów z Polski. My w ramach wakacyjnego zwiedzania obcych krajów zapraszamy dziś właśnie na Cypr, a konkretnie do jego północnej części, od 1974 roku w rękach tureckich, gdzie ukonstytuowała się i trwa do dziś Turecka Republika Północnego Cypru. Jej stolicą jest turecka część Nikozji, ale zaryzykujemy stwierdzenie, że dalece atrakcyjniejszym od niej miejscem jest leżąca na wschodnim wybrzeżu wyspy Famagusta. W mieście, liczącym sobie 41 tysięcy mieszkańców, aż roi się od zabytków, najczęściej pochodzących ze średniowiecza. Oto meczet Lala Mustafa, wcześniej katedra św. Mikołaja postawiona przez królów Cypru z francuskiej dynastii Lusignanów i budowana przez cały XIV w. — w: FamagustaWnętrze meczetu/katedry pokazuje jak wielkie to było przedsięwzięcie. Nic dziwnego, skoro Cypr po upadku Królestwa Jerozolimy gościł większość zbiegłych z Ziemi Świętej krzyżowców. — w: FamagustaObecnie większość kościołów została przearanżowana na meczety, a niektóre, jak widoczny kościół św. św. Piotra i Pawła z XIV w. są teraz ruiną. — w: FamagustaW wieku XV Cypr przeszedł w posiadanie Wenecji. Wenecjanie zbudowali tutaj twierdzę, która zainspirowała Szekspira do napisania "Otella". Obecnie twierdza jest pusta, dlatego polecamy rozwagę przy wydawaniu równowartości piwa na bilet wstępu. — w: FamagustaO weneckości tego miejsca może przypomnieć zawieszony nad wejściem Lew Św. Marka — w: FamagustaJak wspominaliśmy, na Cypr uciekli wszyscy krzyżowcy i wszystkie zakony miały tu swoje ekspozytury. Te dwa urocze niewielkie kościółki należały do templariuszy i joannitów. — w: FamagustaPo inwazji osmańskiej w roku 1571 chrześcijanie cypryjscy zeszli do podziemi. W przenośni ale i dosłownie - na fotografii widzimy jeden z takich "podziemnych" kościołów z

Nastały wakacje, więc SKPT zaprasza Was do - wirtualnego - zwiedzania świata. Na pierwszy ogień wielokulturowe, leżące na Ukrainie Czerniowce. Wycieczkę po Czerniowcach zacznijmy od najsłynniejszego z zabytków – powstałego w II połowie XIX wieku eklektycznego gmachu rezydencji prawosławnych metropolitów Bukowiny i Dalmacji. Tutaj przedstawiamy fragment północno-wschodniego skrzydła. Obecnie w budynku siedzibę ma miejscowy uniwersytet, a samą budowlę wpisano na listę UNESCO. — w: CzerniowceNa kolejnym zdjęciu fragment korpusu głównego. Budynek powstał w okresie gdy Czerniowce, będące wcześniej mało znaczącym miasteczkiem gdzieś na granicach imperium Habsburgów, awansowały do rangi stolicy jednego z krajów koronnych: Księstwa Bukowiny. — w: CzerniowceJak każde porządne Cesarsko-Królewskie miasto, Czerniowce dorobiły się w tym czasie imponującego dworca kolejowego. — w: CzerniowcePoszczególne narodowości zamieszkujące Czerniowce kultywowały swoją odrębność między innymi przez budowę domów narodowych – instytucji mających na celu rozwój kultury danej nacji. Na zdjęciu Dom Niemiecki. — w: CzerniowcePo drugiej stronie jednej z głównych ulic Czerniowców znajduje się natomiast Dom Polski. — w: CzerniowceW czasach międzywojennych Czerniowce należały do tzw. Wielkiej Rumunii, stanowiąc obok Bukaresztu największy ośrodek kulturalny kraju. Wyrazem aspiracji Rumunów był nowy, modernistyczny budynek Domu Rumuńskiego. Obok znajduje się natomiast Dom Żydowski. — w: CzerniowceLudność żydowska stanowiła w okresie międzywojennym najliczniejszą grupę etniczną w Czerniowcach – w 1930 roku ok. 37% obywateli. Czasy drugiej wojny światowej i późniejsze zredukowały tę społeczność do kilkuset osób. Na zdjęciu jedna z dawnych synagog mieszcząca obecnie kino. — w: CzerniowceOstatnimi dwiema społecznościami Czerniowców, o których wspomnimy, są Ormianie – na zdjęciu miejscowy kościół ormiańskokatolicki mieszczący obecnie salę koncertową. Niedaleko zaś mieści się ostatni z domów narodowych – Dom Ukraiński. I wzmianką o najliczniej

Podróżnym, jadącym drogą krajową nr 79 wzdłuż Wisły od strony Krakowa w kierunku Sandomierza ukazuje się z daleka taki widok. Owa dziwaczna sygnaturka oznacza, że dojeżdżamy do Koprzywnicy. Podróżnym, jadącym drogą krajową nr 79 wzdłuż Wisły od strony Krakowa w kierunku Sandomierza ukazuje się z daleka taki widok. Owa dziwaczna sygnaturka oznacza, że dojeżdżamy do Koprzywnicy.I niech ta ładnie odnowiona, barokowa fasada nas nie zwiedzie: kościół św. Floriana w Koprzywnicy - dziś po prostu parafialny - ma dużo więcej do zaoferowania turystom. — w: KoprzywnicaJuż rzut oka na korpus nawowy wskazuje, że to budowla o co najmniej 2 epoki architektoniczne starsza. Istotnie: jest to pozostałość po istniejącym w Koprzywnicy do 1819 r. opactwie cysterskim. — w: KoprzywnicaPatrząc na koprzywnicki kościół od strony lewej nawy widać pozostałości klasztoru: jedyne zachowane po zniszczeniach I Wojny Światowej i późniejszych rozbiórkach skrzydło wschodnie wraz z zarysem krużganków. — w: KoprzywnicaWystarczy spojrzeć na północny portal kościoła, prowadzący dawniej do jednego ze skrzydeł klasztornych, aby upewnić się, że to budowla romańska. Istotnie, klasztor w Koprzywnicy to dawne ósme wg kolejności założenia w Polsce opactwo cystersów i położone najdalej na wschód. — w: KoprzywnicaCystersów do Koprzywnicy sprowadził z francuskiego Morimond w 1183 r. Mikołaj Bogoria ze Skotnik, położonych zresztą parę kilometrów dalej. Jak to bywa w romańskich kościołach, murów - szczególnie od strony północnej i zachodniej - bronią przed złymi mocami takie oto sympatyczne lwy i inne postaci. — w: KoprzywnicaW środku trójnawowej bazyliki widać, że późniejsze przebudowy i zmiany wystroju nie zatarły romańskiego charakteru kościoła w Koprzywnicy. Główny ołtarz przedstawia m.in. obraz nadwornego malarza Wazów, Bartłomieja Strobla,

Świdnica jest ponad pięćdziesięciotysięcznym miastem powiatowym na Dolnym Śląsku, nad Bystrzycą. Wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej. Na terenie miasta i okolicy odnaleziono ślady osadnictwa ludów kultury łużyckiej. Obszar Świdnicy znalazł się w obrębie państwa Polan jeszcze za panowania Mieszka I, który włączył Śląsk do swojego władztwa. Przez kolejne wieki swego istnienia, Świdnica, wraz z całym regionem, stanowiła mozaikę wpływów polskich, czeskich i niemieckich. Najstarsza zachowana wzmianka o Świdnicy jako osadzie miejskiej pochodzi już z 1267 roku. Zachowała się również pieczęć miejska z roku 1280, przedstawiająca kroczącego grywa, jednakże nie zachował się akt lokacyjny. Po wygaśnięciu miejscowej linii Piastów miasto przeszło w ręce władców czeskich. W dobie wojen husyckich Świdnica opierała się czeskim rajzom i wraz z Wrocławiem tworzyła koalicję antyhusycką. W roku 1526 na tronie czeskim zasiadł Ferdynand I, co rozpoczęło epokę władzy Habsburgów nad Śląskiem. Widoczny na zdjęciu herb obowiązywał od lokacji miasta do 1452 roku oraz, ze zmienionymi barwami, w latach 1966-1999. — w: ŚwidnicaNajbardziej charakterystycznym zabytkiem Świdnicy jest katedra św. Stanisława i św. Wacława, która jest wyjątkowym dziełem architektonicznym. Jej wieża mierzy ponad 101 metrów wysokości i jest najwyższa na całym Śląsku. Świątynię wzniesiono, najprawdopodobniej na miejscu starszego, drewnianego kościoła, w latach 1330-1390. W latach 1400-1410 kościół powiększono, a w XVI wieku przebudowana po pożarze. W latach 1561–1629 świdnicka fara służyła ewangelikom, a w roku 1662 została przekazana jezuitom, którzy dokonali jej barokizacji. — w: ŚwidnicaPo kasacie zakonu świdnicką farę zamieniono w magazyn zboża i odrestaurowano dopiero pod koniec XIX wieku, przy okazji, w duchu epoki, usuwając część historycznych nawarstwień. Szczęśliwie kościół

Liczący dziś 70 000 mieszkańców Piotrków Trybunalski jest ośrodkiem o znaczeniu regionalnym. Przez wiele wieków był jednak jednym z najważniejszych miast Królestwa Polskiego, Rzeczypospolitej, a nawet Kongresówki. Dzięki temu dziś miasto stanowi jeden z najbogatszych zespołów zabytkowych centralnej Polski. Zapraszamy do zwiedzania! Piotrków Trybunalski lokowano około 1300 roku. Stare Miasto zachowało średniowieczny układ urbanistyczny z malowniczymi, wąskimi ulicami. — w: Piotrków TrybunalskiMatką piotrkowskich kościołów jest fara, dziś bazylika, św. Jakuba Apostoła. Świątynię wybudowano na początku XV wieku, widoczne sklepienia pochodzą z II poł. XVI wieku, a we wnętrzu znajdują się dzieła sztuki reprezentujące wszystkie kolejne epoki. Uwagę zwraca szczególnie późnogotycki obraz Zaśnięcia Matki Bożej w ołtarzu głównym i rokokowe ołtarze boczne. W kościele zbierały się synody polskiego Kościoła, a deputaci do trybunału brali udział w nabożeństwach przed posiedzeniami. — w: Piotrków TrybunalskiNajwspanialszym wnętrzem sakralnym Piotrkowa Trybunalskiego wyróżnia się jezuicki kościół św. Franciszka Ksawerego. Mimo kasat i licznych zmian gospodarzy, zachowały się cenne, iluzjonistyczne polichromie i złocone ołtarze. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Matki Bożej Trybunalskiej, uznawanej przez katolików za patronkę parlamentarzystów. — w: Piotrków TrybunalskiKolejny z piotrkowskich kościołów, św. Jacka i św. Doroty należał, jak można się domyślić po tytule, do zakonu dominikanów. Pierwotnie gotycki, wielokrotnie przebudowywany, z interesującymi nawarstwieniami z kolejnych epok. Warto zwrócić uwagę na ozdobione sztukateriami sklepienia i rokokowe ołtarze. — w: Piotrków TrybunalskiBernardyński kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Piotrkowie Trybunalskim powstał dopiero w XVII w., choć sprawia wrażenie starszego. Jego najcenniejszym skarbem jest uważany za cudowny obraz Matki Bożej Piotrkowskiej. — w: Piotrków TrybunalskiNa cmentarzu przy kościele Bernardynów pochowany został, zmarły w 1827 roku, Jan Karol Samuel

Nowa Słupia jest miastem leżącym u podnóża Łysogór. Prawa miejskie uzyskała za czasów Kazimierza Wielkiego i, jak większość małych miasteczek, utraciła w XIX w. Od 01 stycznia 2019 r. Nowa Słupia powróciła do grona miast. — w: Nowa Słupia Nowa Słupia jest miastem leżącym u podnóża Łysogór. Prawa miejskie uzyskała za czasów Kazimierza Wielkiego i, jak większość małych miasteczek, utraciła w XIX w. Od 01 stycznia 2019 r. Nowa Słupia powróciła do grona miast. — w: Nowa SłupiaObecny, barokowy kościół św. Wawrzyńca został wybudowany po potopie szwedzkim. Ponieważ w XX w. stał się zbyt mały dla lokalnej społeczności, został powiększony o nawy boczne. — w: Nowa SłupiaNa fasadzie kościoła możemy zobaczyć rzeźbę św. Wawrzyńca. Jest on co do zasady przedstawiany z rusztem, na którym według tradycji miał ponieść męczeńską śmierć w Rzymie 10 sierpnia 258 r. — w: Nowa SłupiaPrzed kościołem można podziwiać przepiękną barokową kutą kratę. Pierwotnie znajdowała się ona w klasztorze benedyktynów na Łysej Górze, a do Nowej Słupi została przeniesiona po jego kasacie w XIX w. — w: Nowa SłupiaNa przełomie er tereny Nowej Słupi, jak i całych Gór Świętokrzyskich były centrum metalurgicznym barbarzyńskiej Europy. W mieście działa Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego im. Mieczysława Radwana, gdzie można zobaczyć in situ pole z żużlami po dawnych dymarkach. — w: Nowa SłupiaPomnik Pielgrzyma znajduje się na początku Drogi Królewskiej, która prowadzi na Łysą Górę. Według legendy ma przedstawiać rycerza, który za swoją butę i pychę został zaklęty w kamień i na kolanach wchodzi w pokutnej pielgrzymce na szczyt. — w: Nowa Słupia

Śmigiel to niewielkie miasto na Wysoczyźnie Leszczyńskiej. Nazywane jest miastem wiatraków. Nawet jego nazwa kojarzy się z ruchem śmigających skrzydeł. I rzeczywiście pochodzi ona od śmigaja, czyli młynarza lub od śmigów, czyli skrzydeł wiatraka. Śmigielskie koźlaki mają swoją legendę. Według niej, w mieście było 99 wiatraków, a zawsze gdy wybudowano setny, inny rozpadał się lub ulegał pożarowi. Dzięki temu liczba wiatraków nie zmieniała się. W rzeczywistości jednak wiatraki zaczęły znikać z pejzażu Śmigla w latach 70-tych. Na pamiątkę młynarskich tradycji sprowadzono tu dwa koźlaki z Bronikowa i Kluczewa, pochodzące z XVIII wieku. Ich imiona to Serwacy i Pankracy. — w: ŚmigielW II poł. XVI wieku jeden z właścicieli Śmigla przeszedł na arianizm. Sprowadził do miasta znakomitych kaznodziei i mówców, co przyciągnęło wielu śmigielskich ewangelików. Dzięki temu duża część mieszkańców wyznawała doktrynę negującą istnienie Trójcy Świętej.W 1583 roku zbudowano na rynku szkołę ariańską, słynącą później jako centrum intelektualne braci polskich. Jej absolwentem był np. generał Krzysztof Arciszewski. Z czasem jednak szkoła straciła na znaczeniu, a wielu nauczycieli przeniosło się do akademii w Rakowie, która przejęła miano centrum arianizmu i utrzymała je aż do wygnania braci polskich z Rzeczypospolitej (1658). — w: ŚmigielNajważniejszą pamiątką po śmigielskich ewangelikach jest zachowany cmentarz. Na jego terenie znajduje się neogotycka kaplica cmentarna oraz wiele płyt nagrobnych. Ze wzgórza, na którym znajduje się cmentarz, widać staw, gdzie według legendy arianie dokonywali chrztów dorosłych. — w: ŚmigielW Śmiglu warto też zobaczyć kościół pw. Św. Wita. W dzisiejszej formie powstał w 1769 roku, choć pierwsza parafia istniała tu już w XII wieku. Parafia zostaje przeniesiona w

Kolejne miasto, które odwiedzą Państwo razem z SKPT Warszawa jest nie tylko młodym miastem, ale również przedmiotem nieskończonych i, dodajmy, nie zawsze dobrych żartów ludzi mieszkających na Górnym Śląsku. Powstały w latach 80. XIX w. z połączenia kilku mniejszych miejscowości Sosnowiec nie wygląda może na pierwszorzędną destynację turystyczną, ale przy okazji wizyty w okolicy można pokusić się o obejrzenie kilku jego atrakcji. Rozwój Sosnowca wiąże się nierozerwalnie z rozwojem kolei. Widoczną stację otwarto razem z Drogą Żelazną Warszawsko-Wiedeńską, a niedaleko od niej, w Maczkach (obecnie dzielnicy Sosnowca) pociągi przekraczała granicę Imperium Rosyjskiego. — w: SosnowiecGraniczne położenie Sosnowca było samo w sobie atrakcją turystyczna jeszcze nieco ponad 100 lat temu. W dzielnicy Niwka znajduje się bowiem dawny trójstyk granic Rosji, Niemiec i Austro-Węgier. Obecnie jest to miejsce zapomniane przez Boga, ludzi i transport publiczny, ale ponad wiek temu można było się tam wybrać na piknik lub wycieczkę statkiem. — w: SosnowiecJednym ze słynniejszych obywateli Sosnowca był Edward Gierek, pochowany wraz z żoną na cmentarzu w dzielnicy Środula. Jest on również jednym z nielicznych Zagłębiaków (pamiętajmy, Sosnowiec to nie Śląsk!), których darzono estymą po drugiej stronie granicznej Brynicy. — w: SosnowiecOd 1992 roku Sosnowiec jest siedzibą diecezji erygowanej na mocy bulli Totus Tuus Poloniae Populus. Neogotycka katedra w Sosnowcu ma 120 lat, a w środku możemy podziwiać freski stworzone przez młodopolskiego malarza Włodzimierza Tetmajera. — w: SosnowiecObecna forma Zamku Sieleckiego to efekt wielu przebudów XVII-wiecznej fortalicji, a być może nawet średniowiecznego zameczku. Obiekt należał później do wielu rodzin, w tym książąt pszczyńskich, obecnie (od 1994) mieści muzeum sztuki i centrum kultury. —

Markuszów leżący powiecie puławskim to obecnie pod względem administracyjnym wieś, jednak miejski charakter tej osady nie pozostawia wątpliwości, że była ona kiedyś znaczącym ośrodkiem. Kapliczka obok kościoła św. Ducha w Markuszowie i widok na współczesną zabudowę miejscowości. — w: MarkuszówCentrum życia markuszowskich rzymskich katolików jest obecnie kościół św. Józefa Oblubieńca. Jest to budowla barokowa, pochodząca z ostatniej ćwierci XVII wieku. — w: MarkuszówTrzecią, najmłodszą świątynią Markuszowa jest kościół mariawicki pw. Przenajświętszego Sakramentu w Łanach. Drewniany, nietypowy jak na świątynię mariawicką kościół o konstrukcji sumikowo-łątkowej powstał w latach 1907-1909, kiedy to część parafian markuszowskich razem z charyzmatycznym księdzem Piotrem Golińskim dokonała konwersji na mariawityzm. Obecnie nabożeństwa w kościele odprawiane są raz w miesiącu, a społeczność mariawicka liczy kilka osób. — w: MarkuszówNowy cmentarz żydowski w Markuszowie jest śladem społeczności żydowskiej zamieszkującej to miasteczko. Został założony w XIX wieku, kiedy na dotychczas wykorzystywanej nekropolii (po której nie został ślad) zabrakło miejsca. — w: MarkuszówNowy cmentarz żydowski w Markuszowie jednym z lepiej zachowanych kirkutów na zachodniej Lubelszczyźnie – obecnie na jego terenie widocznych jest kilkadziesiąt macew lub ich większych fragmentów. — w: MarkuszówMarkuszów leży na północnej krawędzi Płaskowyżu Nałęczowskiego będącej jednocześnie północną krawędzią Wyżyny Lubelskiej. Stąd w okolicach Markuszowa możemy napotkać formy rzeźby terenu odsłaniające pokrywę lessową. — w: Markuszów

Klimontów - Jadąc drogą krajową nr 9 w kierunku Rzeszowa, ok. 20 km za Opatowem ujrzymy taki widok. Znak, że przejeżdżamy przez Klimontów, jedno z młodszych miasteczek regionu świętokrzyskiego. — w: Klimontów Klimontów - Jadąc drogą krajową nr 9 w kierunku Rzeszowa, ok. 20 km za Opatowem ujrzymy taki widok. Znak, że przejeżdżamy przez Klimontów, jedno z młodszych miasteczek regionu świętokrzyskiego. — w: KlimontówKlimontów - Młodszych, co nie znaczy mniej ciekawych. Monumentalny kościół św. Józefa powstał z fundacji Jerzego Ossolińskiego (1595-1650), kanclerza wielkiego koronnego od 1643 r., jednego z najbogatszych ludzi w ówczesnej Rzeczypospolitej. Podczas uroczystego wjazdu do Rzymu jego konie podobno gubiły złote podkowy… — w: KlimontówKlimontów - Jerzemu Ossolińskiemu Rzym się spodobał i chciał mieć u siebie pamiątkę. Wynajął więc pracującego dla jego brata Krzysztofa przy zamku Krzyżtopór, architekta Wawrzyńca Senesa, pochodzącego z Gryzonii (tam, gdzie do dziś mówią po retoromańsku), aby postawił mu świątynię na miarę kanclerskiej fortuny. — w: KlimontówKlimontów - chór organowy w kościele św. Jerzego z l. 1643-1650 przypomina o fundatorze i jego rodowym herbie Topór. — w: KlimontówKlimontów - architektura kościoła św. Jerzego mimo barokowego rozmachu nie przytłacza jednak zbytnią dekoracyjnością. Kościół nie był przebudowywany i - tak jak forma zewnętrzna - jego wnętrze zachowało stylistyczną jednolitość architektury, rzeźby i malarstwa. Dwa lata przed śmiercią fundatora, czyli w 1648 r., biskup Piotr Gembicki podarował mu podniesienie kościoła do rangi kolegiaty. — w: KlimontówKlimontów - zespół klasztorny dominikanów z kościołem św. Jacka to dzieło wcześniejsze, ufundowane przez Jana Zbigniewa Ossolińskiego, ojca Jerzego, w r. 1613. Mimo zaledwie trzydziestu lat dzielących kościół klasztorny od kolegiaty, cechuje się wyraźnie

Cegłów, dawniej Cebrowo, choć leży 50 kilometrów od Warszawy, jest z nią związany silnymi więzami historycznymi. Wieś, później miasto, wchodziła w skład dóbr Kiczki, stanowiących uposażenie szpitala Świętego Ducha w Starej Warszawie. Miejscowością władali zatem pierw augustianie, a następnie kapituła warszawska i szarytki. W roku 1534 biskup poznański Jan Latalski erygował w Cegłowie parafię pw. Świętego Jana, a 16 lutego 1621 roku Zygmunt III nadał prawa miejskie magdeburskie. Wytyczono rynek, na którym dwa razy w tygodniu odbywały się targi, a jarmark miał miejsce trzy razy w roku. Niestety w niedługim czasie przyszły zarazy oraz potop szwedzki, który zatrzymał rozwój miasta. Cegłów leży na linii kolejowej warszawsko-terespolskiej, uruchomionej w roku 1866. Po ponad dwustu latach od potopu szwedzkiego osada dostała drugą szansę na rozwój. Nie stało się tak prawdopodobnie ze względu na zbyt bliskie położenie Mińska Mazowieckiego. Cegłów, dzięki linii kolejowej, przeszedł jednak do historii jako jedno z centrów mariawityzmu.Zapewne największym skarbem Cegłowa jest późnogotycki kościół farny, będący dobrym przykładem gotyku mazowieckiego. Pierwszy drewniany kościół został ufundowany przez księżną mazowiecką Annę Fiodorównę. Ceglana świątynia, widoczna na zdjęciu, została wybudowana w drugim ćwierćwieczu XVI wieku. — w: CegłówOłtarz główny w cegłowskim kościele św. Jana Chrzciciela, zwany ołtarzem mistrza Lazarusa, znajdował się niegdyś w warszawskiej kolegiacie. Przeszedł wiele przeróbek i rekonstrukcji, więc dziś tylko część jego substancji ma późnośredniowieczny rodowód; niemniej dzięki “zesłaniu” na prowincję uniknął losu głównej świątyni Warszawy i jest jedną z nielicznych oryginalnych pamiątek po dawnej kolegiacie. Dwa rzędy drewnianych kolumn, podtrzymujące strop, zostały dodane do wystroju kościoła w czasie remontu w roku

Węgrów to dziś dwunastotysięczne miasto w województwie mazowieckim, 70 km na wschód od Warszawy. Na pozór jedno z wielu nudnych miasteczek “Polski powiatowej”, w rzeczywistości stanowi bardzo ciekawy zespół zabytkowy, mogący się poszczycić atrakcjami historycznymi i artystycznymi z naprawdę wysokiej półki. Zapraszamy do zwiedzania! Węgrowska parafia istnieje od początków XV wieku, a obecny kościół parafialny od pierwszej połowy wieku XVI. Gotycką świątynię ufundowali ówcześni właściciele miasta, Kiszkowie. W początku XVIII wieku został odbudowany - i przebudowany - według planów samego Tylmana z Gameren, a przy kościele powstał klasztor i kolegium komunistów (bartolomitów). W 1969 roku pobrali się tu Lech Wałęsa i pochodząca z podwęgrowskiej wsi Krypy Danuta Gołoś. Dziś kościół Wniebowzięcia NMP nosi godność bazyliki kolegiackiej. — w: Miasto WęgrówW XVI wieku właściciele miasta, Kiszkowie, byli zwolennikami Reformacji. Dlatego też fara w Węgrowie w latach 1558-1630 służyła zborom protestanckim - reformowanemu i braci polskich. Za sprawą rekatolicyzacji miasta i przebudowy kościoła w duchu baroku, program ikonograficzny świątyni ma wydźwięk zdecydowanie kontrreformacyjny. Cykl fresków Michała Anioła Palloniego z początku XVIII wieku stanowi imponującą apologię Kościoła rzymskiego. — w: Miasto WęgrówTajemniczą, i chyba najbardziej znaną, atrakcją Węgrowa jest Lustro Twardowskiego. Datowane na XVI wiek zwierciadło miało należeć do słynnego maga. Związane są z nim liczne legendy, które najlepiej wysłuchać na miejscu. Lustro znajduje się w zakrystii bazyliki kolegiackiej i zawieszone jest na tyle wysoko, że niestety - lub na szczęście - nie można się w nim przejrzeć. — w: Miasto WęgrówMimo utraty kościoła farnego, zbór protestancki w Węgrowie nie zaprzestał działalności. Wybudowany na przedmieściu drewniany kościół został jednak spalony

Okuniew to podwarszawska wieś z miejską historią. Przywilej lokacyjny wydał w 1538 r. król Zygmunt I Stary dla ówczesnego właściciela tych terenów Stanisława z Grodziska Okunia (Okonia). W 1703 r. w mieście zatrzymał się Karol XII, król Szwecji, który musiał stąd uciekać przed atakiem Litwinów.  Wraz z III rozbiorem Okuniew stał się miastem nadgranicznym na ważnym szlaku handlowym. Austriacy umieścili w nim komorę celną. W Królestwie Polskim Okuniew był siedzibą powiatu, jednak po pożarze w 1831 r. miasto już nigdy się nie podniosło, a administracja przeniosła się do Mińska Mazowieckiego, który uzyskał również połączenie kolejowe.  Okuniew utracił prawa miejskie w 1869 r., a o mieszczańskim rodowodzie miejscowości świadczy istniejący do dnia dzisiejszego rynek (obecnie zadrzewiony). Co ciekawe na rynku wylądował w 1786 r. balon z chemikiem Stanisławem Okraszewskim na pokładzie, kończąc lot z warszawskiego Zamku Królewskiego.Kościół św. Stanisława w Okuniewie mocno przypomina warszawski kościół św. Anny na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Z tego też powodu niektórzy widzą w Piotrze Aignerze autora okuniewskiej świątyni. Tymczasem kościół został zaprojektowany przez innego architekta związanego z Warszawą – Jakuba Kubickiego. Jednonawowa klasycystyczna świątynia stoi w okolicy dawnego rynku i powstała na przełomie lat 20. i 30. XIX w. dzięki fundacji Tadeusza Łubieńskiego – właściciela dóbr okuniewskich. Zastąpiła ona kościół pochodzący z XVI w. Budynek plebanii w Okuniewie jest bardzo dobrze znany fanom serialu „Plebania”, gdyż gra siedzibę parafii w serialowym Tulczynie. Tymczasem miejscowość Tulczyn istnieje faktycznie i leży na Podolu. O wyborze Okuniew na scenerię serialu zaważył wiejski charakter budynku oraz niewielka odległość dzieląca Okuniew od Warszawy,

Jeśli zabłądzicie kiedyś w okolice Roztocza, warto zahaczyć o Biłgoraj. Miasto powstało w 1578 w sercu Puszczy Solskiej, prawdopodobnie z inicjatywy przywódcy kalwinów lubelskich, podkomorzego Adama Gorajskiego herbu Korczak. W mieście mieszkali nie tylko protestanci. Był to również dom żydów, prawosławnych i katolików. Po wszystkich tych wyznaniach istnieją dziś pamiątki, a Biłgoraj stara się o miano “Miasta na szlaku kultur”.  Biłgoraj uchodził za stolicę polskiego sitarstwa. Surowcem do tkania było włosie końskie i drut. Z nadejściem wiosny Biłgoraj zawsze pustoszał, bo sitarze wyruszali w cztery strony świata, żeby sprzedawać swoje sita. Klimat dawnej osady sitarskiej można poczuć w XIX-wiecznym skansenie ,,Zagroda sitarska”. Został utworzony w dawnej zagrodzie biłgorajskiego sitarza. Dom mieszkalny pochodzi z 1810 roku. — w: BiłgorajNajokazalszym zabytkiem Biłgoraja jest barokowy kościół pw. Wniebowzięcia NMP z drugiej połowy XVIII wieku — w: BiłgorajObok bramy wspomnianego kościoła pw. Wniebowzięcia NMP można zobaczyć przymocowaną do ogrodzenia wysoką figurę kamienną z wyrytą datą 1699. Jest to najstarszy zabytek w Biłgoraju. Jedna z teorii głosi, że figura została ufundowana przez Marcina Szczukę, starostę wąwolnickiego, który wykupił Biłgoraj od kalwińskich właścicieli i wybudował drewniany kościół katolicki na miejscu ewangelickiego. Data 1699 miałaby symbolizować śmierć ostatniego kalwina w Biłgoraju. — w: BiłgorajKościół św. Jerzego z XVIII wieku to dawna cerkiew unicka. Przekazanie cerkwi katolikom nastąpiło w 1919 roku. Dzisiaj biłgorajanie zgodnie nazywają obiekt “kościółkiem”, dla odróżnienia od kościoła pw. Wniebowzięcia. Została tak nazwana nawet strona internetowa kościółka: http://www.kosciolek.parafia.info.pl/. — w: BiłgorajDzisiejsze sanktuarium św. Marii Magdaleny w Biłgoraju powstało w miejscu dawnego klasztoru franciszkanów. Zakonnicy zostali sprowadzeni w 1644 roku przez Tomasza Zamoyskiego i przebywali tu

Ponieważ chwilowo nie możemy nigdzie jeździć, zapraszamy do odwiedzenia kolejnego miejsca z SKPT - tym razem będzie to nieśmiało przycupnięte w cieniu Gdańska, Sopotu i Gdyni Wejherowo. Dla mieszkańców tych większych ośrodków Wejherowo jest synonimem kiczu i wiejskości (spotkaliśmy się z określeniem jaskraworóżowego koloru jako ,,róż wejherowski"), ale mimo tego zaryzykujemy zaproszenie Czytelników na wirtualną wycieczkę. Niemal pięćdziesięciotysięczny już obecnie satelita Trójmiasta to miasto stosunkowo młode, założył je wojewoda Jakub Wejher w 1643 roku celu rozwijania sieci osadniczej w polskiej części Kaszub. Pomnik Jakuba Wejhera zdobi wytyczony w latach 1644-45 wejherowski rynek. — w: WejherowoPrzy rynku w Wejherowie możemy podziwiać ratusz, obecnie w trzeciej już wersji, wybudowany w stylu neoempire za panowania pruskiego, w roku 1908, projektu. Z jego wieży odwiedzający mogą trzy razy w ciągu dnia usłyszeć "Marsz Kaszubski", hejnał napisany przez pisarza i poetę Hieronima Derdowskiego. — w: WejherowoGłówną rolę przy wejherowskim rynku gra Kolegiata pw. Trójcy Świętej, wzniesiona w stylu barokowym w II połowie XVIII w. Kościół stoi w miejscu poprzedniej drewnianej świątyni wzniesionej z muru pruskiego. — w: WejherowoUważny zwiedzający zauważy również niepozorny budynek o szachulcowej konstrukcji, mieszczący obecnie sklepik z pamiątkami. To dawny szpitalik/ przytułek, najstarszy zabytek w Wejherowie. Datuje się go na rok 1644. — w: WejherowoWejherowo jest również ważne na mapach pielgrzymkowych - w granicach miasta, na morenowych wzgórzach, usytuowana jest kalwaria z zespołem barokowych i neobarokowych kaplic. Położona jest ona w parku za pałacem Przebendowskich, dzięki niej miasto nazywane jest duchową stolicą Kaszub. — w: WejherowoSam pałac mieści w środku Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, jak widzimy, zadbano również o napisy w języku

Warszawiacy jadący pociągiem nad morze często mijają Działdowo bez zatrzymania. Niekiedy warto się jednak zatrzymać i zobaczyć co do zaoferowania ma to pierwsze większe miasto leżące tuż za granicą historycznego Mazowsza. Ratusz w Działdowie od frontu. Wnętrze kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Działdowie, z zachowanymi charakterystycznymi dla kościołów ewangelickich emporami. Niedaleko zaś znajduje się działdowski cmentarz ewangelicki, po ostatniej wojnie mono zdewastowany, jednak wciąż czynny dla pochówków. Na środku rynku w Działdowie znajduje się XVIII-wieczny ratusz. Obecnie znajduje się w nim Interaktywna wystawa państwa Zakonu Krzyżackiego, będąca częścią miejscowego Muzeum Pogranicza. Druga część Muzeum Pogranicza w Działdowie znajduje się na miejscowych zamku pochodzącym z XIV wieku. Zdjęcie przedstawia zamek podczas prac remontowych przystosowujących go do pełnienia roli muzeum. Druga część Muzeum Pogranicza w Działdowie znajduje się na miejscowych zamku pochodzącym z XIV wieku. Zdjęcie przedstawia zamek podczas prac remontowych przystosowujących go do pełnienia roli muzeum. W niewielkim Działdowie nie brakuje okazałych kamienic, które w położonej kilka kilometrów na południe kongresówce spotykano tylko w największych miastach. Podczas naszej wycieczki wspominaliśmy o wielowiekowej obecności protestantów w Działdowie. Obecnie siedziba miejscowej parafii ewangelickiej mieści się w niewielkim Kościele Zbawiciela poświęconym w 2008 r. W latach 1939-1945 istniał w Działdowie hitlerowski obóz koncentracyjny i przejściowy umiejscowiony w dawnych koszarach. W obozie więziono m.in. duchowieństwo rzymskokatolickie (w tym biskupa płockiego Antoniego Nowowiejskiego) oraz mariawickie. Po zajęciu Działdowa przez Armię Czerwoną w budynkach dawnego obozu mieściło się więzienie NKWD obecnie znajdują się one w stanie