Kartka z kalendarza – 15 lutego
15 lutego 1966 r. podczas zimowego wypoczynku w Tatrach tragicznie zmarł profesor Politechniki Krakowskiej oraz długoletni wykładowca Politechniki Warszawskiej, Gerard Ciołek. Profesor pochodził z polskiej rodziny osiadłej na Bukowinie, gdzie jego ojciec pracował jako urzędnik. Po rozpadzie Austro-Węgier rodzina Ciołków wyjechała do Lublina, gdzie bohater dzisiejszej notki ukończył liceum im. Staszica. Następnie Ciołek wyjechał na studia do Warszawy. Początkowo chciał podjąć studia na ASP (i zajmować się malarstwem), jednak ostatecznie trafił na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, pod "skrzydła" prof. Oskara Sosnowskiego, którego asystentem w 1934 r. został. Pod jego wpływem zainteresował się m.in. architekturą ludową. Jego głównym polem badawczym była jednak historia parków i ogrodów (z dodatkiem urbanistyki i planistyki), której poświęcał się od 1937 r. Po drugiej wojnie światowej, podczas której bohater dzisiejszej notki działał w konspiracji (podczas powstania warszawskiego dowodził m.in. obroną Biblioteki Krasińskich) jego zainteresowania badawcze przydały się w sposób szczególny. Prof. Ciołek odpowiedzialny był za rekonstrukcję po zawierusze wojennej najważniejszych i najpiękniejszych polskich parków. Pracował m.in. w Arkadii, Nieborowie, Baranowie Sandomierskim, Rogalinie i Wilanowie (łącznie pracował w około 100 miejscach). Jako naukowiec wykładał na Politechnikach krakowskiej i warszawskiej, będąc promotorem 14 rozpraw doktorskich. Jako zapalony miłośnik gór był członkiem Państwowej Rady Ochrony przyrody oraz uczestniczył w projektowaniu schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Jako autor znany jest przede wszystkim z publikacji książki "Ogrody Polskie". Swoich opera magna, pracy poświęconej architekturze monastycznej w Polsce oraz encyklopedii ogrodów nie zdołał ukończyć, ze względu na tragiczną śmierć podczas uprawiania innej swojej pasji – narciarstwa. Ilustracja za Wikipedia Commons.