Suwałki
Więcej wpisów http://skpt.om.pttk.pl/zwiedzaj-z-skpt/ Więcej wpisów http://skpt.om.pttk.pl/zwiedzaj-z-skpt/ Miasto znane jako polski biegun zimna, założone przez zakon kamedułów z pobliskiego klasztoru w Wigrach, zachowało wiele obiektów z pierwszej połowy XIX w. Najokazalszym kościołem w Suwałkach jest konkatedra pw. św. Aleksandra. Wzniesiona została w stylu klasycystycznym według projektu Chrystiana Piotra Aignera z inspiracji gen. Józefa Zajączka. W 1919 roku w kościele odbyły się uroczystości włączenia Suwałk w granice Polski. W czasie II WŚ była to jedyna czynna świątynia rzymskokatolicka w mieście. Suwałki w XIX w. były miejscem stacjonowania wielu pułków rosyjskich, oprócz koszar pozostały po nich również cerkwie prawosławne. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa to pierwotnie cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny (Sobór Uspieński). Od 1919 r służył młodzieży gimnazjalnej jako kościół katolicki. Reprezentacyjną ulicą Suwałk jest dawny Prospekt Petersburski, dziś ul. Tadeusza Kościuszki. To przy niej znajduje się zbudowana na początku XX w. Resursa Obywatelska będąca siedzibą wielu stowarzyszeń i instytucji społecznych. To tutaj w 1919 gościł Naczelnik Józef Piłsudski. Obecnie budynek jest siedzibą Muzeum Okręgowego. W Suwałkach w roku 1849 urodził się Alfred Wierusz-Kowalski, jeden z najwybitniejszych polskich malarzy ze szkoły monachijskiej. Znany z przedstawień koni oraz wilków w zimowym pejzażu. Jego obrazy możemy podziwiać w muzeum. W 1834 na roku na rogu Rynku i Prospektu Petersburskiego (ul. T. Kościuszki) wzniesiono odwach, a w latach późniejszych przylegający do niego ratusz. Są one najbardziej reprezentacyjnymi obiektami Suwałk. Suwałki to miejsce urodzenia Marii Konopnickiej (w 1842 r.) W kamienicy rejenta Jana Zapiórkiewicza wynajmowali mieszkanie rodzice późniejszej poetki, Scholastyka i Józef Wasiłowscy. Czesława Miłosza kojarzymy raczej z Wilnem niż z Suwałkami. Jednak to
Kartka z kalendarza – 6 października
Dzisiejsza "kartka z kalendarza Warszawy" poświęcona jest wydarzeniu, które zmieniło bieg historii Rzeczpospolitej w XVIII wieku, a jest nim rozpoczęcie obrad sejmu w 1788 r., który do historii przejdzie jako Czteroletni albo Wielki. Chociaż był to sejm zwykły, który zbierał się co dwa lata, to jednak już przed jego zebraniem łączono z nim wielkie nadzieje. Król Stanisław August starał się wykorzystać ówczesną sytuację międzynarodową celem wzmocnienia Rzeczpospolitej. Rosja, która gwarantowała ustrój Rzeczypospolitej szykowała się do wojny z Turcją na południu. Rozluźnieniu uległy również stosunki pomiędzy dworami w Berlinie i St. Petersburgu. Stanisław August pragnął stworzyć sojusz wojskowy rosyjsko-polski, wymierzony przeciwko Turcji. Jednocześnie w ramach sojuszu Polska miała dostarczyć na przyszły front oddziały kawalerii, co wiązałoby się z ograniczonymi reformami oraz aukcją wojska. W wyniku zjazdu w Kaniowie oraz działań polskiej dyplomacji caryca wyraziła zgodę na przeprowadzenie sejmu w 1788 r. pod węzłem konfederacji, celem ratyfikowania sojuszu. Chociaż po koniec września zgoda na sojusz została cofnięta, to posłowie 6 października 1788 r. zebrali się na Zamku Królewskim w Warszawie. Obradom przewodniczył poseł Franciszek Antonii Kwilecki w zastępstwie marszałka starej laski Stanisława Kostki Gadomskiego. Dopiero dnia następnego zawiązano konfederacje pod przewodnictwem Stanisława Małachowskiego dla Korony oraz Kazimierza Nestora Sapiehy dla Wielkiego Księstwa. Zapewne nikt ze zgromadzonych 6 października 1788 r. posłów nie sądził, iż sejm, który miał trwać 6 tygodni potrwa w rzeczywistości 32 miesiące, aż do maja 1791 r. i dokona daleko idących zmian w ustroju Rzeczpospolitej.