Kartka z kalendarza – 23 grudnia
23 grudnia 1750 roku urodził się w Dreźnie Fryderyk August Józef Maria Antoni Jan Nepomucen Alojzy Ksawery Wettyn, elektor saski jako Fryderyk August III, król Saksonii i książę warszawski jako Fryderyk August I. Był synem księcia Fryderyka Krystiana i Marii Antoniny z Wittelsbachów, wnukiem króla Augusta III. Tron elektorski po przedwcześnie zmarłym ojcu objął już w wieku lat 13. W 1765 r. jego stryj, regent Franciszek Ksawery zrzekł się w jego imieniu pretensji do tronu polskiego na rzecz Stanisława Augusta. Jednak już w 1771 r. biskup Adam Stanisław Krasiński, jeden z przywódców konfederacji barskiej zaproponował mu koronę po zdetronizowanym, zdaniem konfederatów, królu Stanisławie. Fryderyk propozycji nie przyjął. Ta ostrożność, zręczne zmienianie sojuszy i lawirowanie między potężniejszymi sąsiadami w końcu się opłaciło. Po polską koronę, przyznaną mu przez konstytucję 1791 nie sięgnął, nie chcąc zatargów z Rosją, jednak w 1806 koronował się, w porę przechodząc na stronę zwycięskiego Napoleona, na króla Saksonii. W 1807 roku zaś otrzymał tytuł księcia warszawskiego, obejmując zwierzchnictwo nad tym wykrojonym z ziem odbitych Prusom państewkiem. Król-książę rezydował w Dreźnie, na ziemie polskie przyjeżdżając rzadko, kontakt z księstwem utrzymując poprzez swych ministrów, zwłaszcza Feliksa Łubieńskiego i Stanisława Brezę. Wynegocjował z Napoleonem umorzenie znacznej części długów, przejętych po panowaniu pruskim, choć ostatecznie pogorszyło to stan finansów księstwa. Utworzył w 1808 r. Archiwum Ogólne Krajowe, czyli dzisiejsze Archiwum Główne Akt Dawnych. Poparł powstanie Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 r. i przekazał jej większość prerogatyw. Jak wiadomo, po 1812 r. sprawy dla Napoleona i jego sojuszników przybrały niekorzystny obrót. Wzięty w kleszcze sytuacji geopolitycznej