Kartka z kalendarza – 5 lutego
5 lutego 1862 roku w Dębinach koło Przasnysza urodził się Aleksander Kakowski, późniejszy arcybiskup metropolita warszawski. Był on arcybiskupem w latach 1913-1938, w latach 1916-18 wchodził w skład Rady Regencyjnej organizowanego przez Niemców Królestwa Polskiego, mimo że wcześniej prezentował orientację zdecydowanie prorosyjską (na początku XX w. jako biskup wyjechał do Petersburga i zrobił tam doktorat z teologii, po czym został wysłany przez samego Mikołaja II aby objął stolicę arcybiskupią w stolicy Kraju Nadwiślańskiego, pracował też jako cenzor wydawnictw kościelnych). Po odzyskaniu niepodległości był znany ze swoich ultrakonserwatywnych nawet jak na hierarchę przekonań, z powodu jego sprzeciwu m.in. nie dopuszczono w konstytucjach RP slubów cywilnych i rozwodów. Zapisał chlubną kartę w czasie wojny polsko-radzieckiej 1920 roku, kiedy nie tylko nie uciekł do Poznania, ale pojawił się w pierwszej linii frontu podczas bitwy pod Radzyminem. Najciekawsza rzecz z jego życia jest już jednak związana z okresem II RP. Po śmierci abpa gnieźnieńskiego i poznańskiego Edmunda Dalbora Kakowski uzurpował sobie tytuł prymasa Polski, mimo że ten należał się następcy Dalbora, Augustowi Hlondowi. Zrobił się ferment, w wyniku czego, żeby nie urazić wpływowego Kakowskiego, Watykan odkurzył nieużywany od powstania listopadowego tytuł Prymasa Królestwa Polskiego, z którego Kakowski korzystał w latach 1926-38. A na naszym zdjęciu, za NAC, dla odmiany pogrzeb kardynała Kakowskiego, który odbył się w zimowej scenerii na samym początku 1939 roku.