Kartka z kalendarza – 9 kwietnia
9 kwietnia 1757 r. w podpoznańskiej miejscowości Glinno w drobnoszlacheckiej rodzinie Bogusławskich przyszedł na świat chłopiec. Rodzice, czyli Andrzeja i Anny z Linowskich, nadali dziecku imię Wojciech. Zapewne nikt z rodziny nie sądził, iż dziecko doczeka się kiedyś przydomka „ojca polskiego teatru”.
Bogusławski związał się z Warszawą już w trakcie młodych lat, gdyż został wysłany na naukę do Collegium Nobilium działającego na ul. Miodowej pod koniec lat 60. XVIII w. Po nieudanej karierze w wojsku Wojciech Bogusławski poświęcił się teatrowi. 11 lipca 1778 r. w pałacu Radziwiłłów (obecnym pałacu prezydenckim) odbyła się premiera „Nędzy uszczęśliwionej Naypierwszej oryginalnej polskiej opery w dwóch aktach z muzyką Macieia Kamieńskiego” (pisownia oryginalna). Libretto do tej opery napisał właśnie Wojciech Bogusławski.
W 1783 r. został również dyrektorem Teatru Narodowego. Stanowisko to obejmował zresztą jeszcze dwa razy: w 1790 i 1799 roku. W przerwach, wymuszonych sytuacją polityczną, przebywał, odpowiednio, w Wilnie i Lwowie, gdzie zresztą też tworzył polskie sceny. Z Warszawą pozostał związany jednak do końca życia, i niemal do śmierci w 1829 r. występował na deskach stołecznego teatru.
Warto również wspomnieć, że na ul. Żelaznej 97 istnieje do dzisiaj pałacyk, który polecił wybudować dla siebie Bogusławski. Mieści się w nim dzisiaj przedszkole sióstr franciszkanek.
Ilustracja: Culture.pl
