Kartka z kalendarza – 20 stycznia
20 stycznia w Warszawie wydarzyło się dużo ciekawych rzeczy, my napiszemy o tym, co stało się dokładnie 102 lata temu przy ulicy Żelaznej 88. Otwarto tam bowiem pierwszy szpital położniczy w Warszawie, nazwany Szpitalem Świętej Zofii. Wezwanie szpitala jest nieprzypadkowe, św. Zofia była bowiem męczennicą, której najpierw zabito dzieci (trzy córki o imionach Pistis, Elpis i Agape, czyli Wiara, Nadzieja i Miłość, czy też może po rosyjsku Wiera, Nadieżda i Liubow – popularne imiona, prawda?)
Szpital założono z inicjatywy właściciela pierwszej prywatnej szkoły położnych, dra Zaborowskiego, za pieniądze miasta oraz Leona Goldstanda, którego żona była pacjentką doktora. Szpital, który otrzymał imię św. Zofii, był placówką nowoczesną, do jego budynku przeniesiono również szkołę położnych.
W czasie II wojny światowej znalazł się na terenie getta, ale pełnił rolę niemieckiego szpitala wojskowego (wcześniej był lazaretem podczas wojny obronnej 1939 roku) i był z niego wyłączony. Również po wojnie do 1956 roku był szpitalem wojskowym, w którym leczono funkcjonariuszy MBP, czyli ubeków. W 1956 oddany miastu, znów jest szpitalem ginekologiczno-położniczym.
W wielu kręgach szpital ten ma dziś opinię najlepszego miejsca, w którym można powić dziecię, aczkolwiek słyszałem również opinie, że jeśli we wszystkich szpitalach mówią, że nie urodzi się dziecka naturalnie, to u św. Zofii udowodnią, że się urodzi i że szpital z tego powodu ma duży odsetek urazów okołoporodowych.
W szpitalu pracuje również położna Jeannette Kalyta, której asysta przy porodzie kosztuje czterocyfrową sumę i która stała się sławna dzięki tej reklamie: http://www.youtube.com/watch?v=iQ8kOE-CDrw
Sam szpital mieścił się zawsze w tym samym miejscu, w budynku, który przetrwał wojnę, projektu Henryka Gaya, obecnie nieco zmodyfikowanym poprzez likwidację tarasów na 1. i 2. piętrze. Zdjęcie za www.gazetaecho.pl
