Kartka z kalendarza – 10 października
10 października 1835 r. zmarł Kazimierz Brodziński, poeta, krytyk i teoretyk literatury, tłumacz.
Pochodził z Małopolski. Służył w armii Księstwa Warszawskiego i w 1814 r. osiadł w Warszawie. Współredagował pismo naukowo-literackie „Pamiętnik Warszawski”, w którym opublikował słynną rozprawę „O klasyczności i romantyczności tudzież o duchu poezji polskiej”. Od 1922 r. wykłada literaturę na Uniwersytecie Warszawskim. Należy do Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Aktywnie działa w Wielkim Wschodzie Narodowym.
Brodziński nie dołącza do Wielkiej Emigracji i po powstaniu pozostaje w Warszawie, gdzie w dalszym ciągu publikuje. Umiera jednak za granicą, w Dreźnie, w którym bawi po – nieudanej niestety – kuracji w Karlowych Warach. Pochowany jest tamże na Starym Cmentarzu Katolickim.
Twórczość Brodzińskiego należy do nurtu sentymentalnego, propaguje sielskość nie tylko jako konwencję literacką, ale jako filozofię i wartość moralną. Sprzeciwia się rewolucyjnemu romantyzmowi, jednak po doświadczeniach powstania listopadowego, wpisuje się w koncepcję mesjanistyczną.
Zwiedzając kościół Wizytek nie sposób nie zauważyć okazałego i doskonałego artystycznie pomnika Brodzińskiego, dłuta Władysława Oleszczyńskiego, wybitnego rzeźbiarza epoki romantyzmu. Pomnik ufundował Eustachy Anastazy Józef Marylski, student Brodzińskiego, pisarz i geograf.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
