16 listopada
16 listopada 1611 r. na placu przed kościołem św. Anny w Warszawie miał miejsce hołd lenny elektora brandenburskiego Jana Zygmunta Hohenzollerna. W trakcie tej ceremonii elektor uklęknął przed królem Zygmuntem III Wazą, który zasiadał na tronie i ucałował jego rękę. Król wręczył lennikowi chorągiew z białym orłem. Zarówno król, jak i elektor związani zostali przysięgą wierności.
Warto jednocześnie przypomnieć, że Jan Zygmunt nie był w momencie składania hołdu księciem Prus. Był nim cały czas Albrecht Fryderyk Hohenzollern, który od 1572 r. cierpiał na chorobę psychiczną. Był on izolowany od świata, zaś władzę w jego imieniu jako regenci sprawowali jego krewniacy, którzy składali polskim królom hołdy. Ponieważ dwóch synów Albrechta Fryderyka zmarło w niemowlęctwie, po jego śmierci ziemie powinien objąć suweren, czyli król polski. Taka sytuacja miała miejsce m.in. z Mazowszem, po wymarciu tutejszej dynastii w linii męskiej. Jednak wraz z omawianym przez nas hołdem na mocy porozumień po śmierci Albrechta Fryderyka Prusy miały się stać dziedziczną ziemią Jana Zygmunta, z obowiązkiem lennym wobec króla polskiego. Był to element układu jaki panowie zawarli po to, aby elektor pomógł Zygmuntowi III w wojnie z Rosją.
Kolejne hołdy królom polskim składali później syn Jana Zygmunta, Jerzy Wilhelm Hohenzollern, w 1621 roku i wnuk Fryderyk Wilhelm w roku 1641. Był to też ostatni hołd książąt pruskich składany przed władcą Polski, ponieważ w roku 1657 Prusy Książęce uniezależniły się od Rzeczpospolitej, a w 1701 roku wspólnie z Brandenburgią utworzyły Królestwo Prus.
Na ilustracji Jan Zygmunt, za Theatrum Europaeum 1662, źródło: Wikipedia
