Kartka z kalendarza – 11 grudnia
11 grudnia 1927 roku w dziewiczą trasę wyruszył pierwszy pociąg Elektrycznej Kolei Dojazdowej na trasie z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego.
EKD to pierwsza podmiejska kolej z prawdziwego zdarzenia, do tego pierwsza zelektryfikowana (średnicówkę zelektryfikowano dopiero po modernizacji i wkopaniu w tunel w latach 30.). Inwestorem była spółka „Siła i światło”, mająca przed wojną wypasioną siedzibę w kamienicy przy samej Marszałkowskiej.
Kolejkę budowano w bardzo innowacyjny sposób, najpierw pociągnięto istniejącą do dziś bocznicę ze stacji w Pruszkowie do Komorowa, a następnie pociągnięto budowę od nowopowstałej stacji Komorów (gdzie znajduje się też depo i obsługa techniczna) w obie strony – do Warszawy i Grodziska. Przed wojną udało się też uruchomić dwie odnogi: do Milanówka (istnieje do dziś) i do PKP Warszawa Włochy (istniała do 1971 r., pozostałością po niej jest budynek stacyjny we Włochach stojący pod kątem 90 stopni do torów PKP).
Garść ciekawostek:
– na terenie Warszawy do 1975 roku kolejka jechała inaczej niż teraz: od stacji Raków przy Łopuszańskiej ulicami Opaczewską, Szczęśliwicką, Tarczyńską i Nowogrodzką, końcowy przystanek mieścił się u wylotu tej ostatniej na Marszałkowską. Później trasę skrócono do Chałubińskiego, a w latach 60.zbudowano stację śródmieście istniejącą do dziś. – w Milanówku skrócono trasę kolejki od stacji PKP do trasy Warszawa-Grodzisk, żeby pociągi nie musiały jej przejeżdżać – w Grodzisku trasa jest krótsza, bo w mieście składy EN-94 nie wyrabiały się na zakrętach – przed wojną zaczęto budować odnogę EKD do Nadarzyna i dalej Mszczonowa, pozostałości nasypów i konstrukcji wiaduktów są w okolicach trasy katowickiej – WKD, następczyni EKD, ma najlepszy wskaźnik rentowności i punktualności ze wszystkich spółek PKP. Od 2001 jest w gestii samorządów.
– z WKD korzysta dziennie średnio 25000 pasażerów, w tym autor wpisu.
Zdjęcie: własne. Przedstawia budynek stacyjny w Komorowie.
