Kartka z kalendarza – 23 maja
23 maja 1926 to data, która zapisała się złotymi literami w historii nie tylko polskiego, ale i światowego sportu. Wtedy to, na zawodach w Warszawie, pobiła rekord świata w rzucie dyskiem polska sportsmenka – Halina Konopacka. Osiągnęła dystans 34,15 m. Był to pierwszy lekkoatletyczny rekord świata ustanowiony przez polskiego sportowca.
Warto tu wspomnieć o samej Halinie Konopackiej, która była kobietą renesansu. Jej największym sukcesem sportowym, poza wspomnianym rekordem świata (który poprawiała jeszcze kilkukrotnie), był pierwszy polski złoty medal olimpijski zdobyty dwa lata później, w roku 1928 w Amsterdamie. Ciekawostką jest też, że Konopacka została uznana miss Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie.
Halina Konopacka zajęła się sportem trochę z przypadku. Najpierw trafiła do sekcji olimpijskiej, gdzie została wyłowiona przez trenera Baqueta. O zawrotnym tempie jej sportowej kariery może świadczyć fakt, że rok później Konopacka świętowała już tytuł mistrza Polski w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą.
Na uwagę zasługuje też jej działalność pozasportowa. Była bowiem Halina Konopacka utalentowaną pisarką i malarką. O jej kunszcie pisarskim świadczyć może fakt, że publikowała swoje teksty w poczytnych magazynach literackich: „Wiadomościach Literackich” oraz w „Skamandrze”. W 1929 roku wydała tomik swoich wierszy pt. „Któregoś dnia”.
Czynną karierę sportową zakończyła w roku 1931. Potem była działaczką sportową działającą w kilku organizacjach, m.in. w Zarządzie Międzynarodowej Federacji Sportów Kobiecych, w Polskim Ruchu Olimpijskim czy Związku Polskich Związków Sportowych.
W czasie II wojny światowej opuściła kraj wraz z mężem, Ignacym Matuszewskim, który organizował i nadzorował ewakuację złota z Banku Polskiego do Francji. Później, po klęsce Francji – udała się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostała już do końca życia. Do kraju zawitała po wojnie tylko trzykrotnie, w 1958, 1970 i 1975 roku. Zmarła na Florydzie w roku 1989. Ostatecznie jednak jej szczątki spoczęły kilkanaście miesięcy po śmierci na warszawskim cmentarzu Bródnowskim.
Ilustracja: wikimedia.org za NAC
