Kartka z kalendarza – 24 czerwca
Jest w architekturze polskiej kilka duetów, które trudno rozdzielać. Lachert i Szanajca, Brukalscy, Hansenowie, Syrkusowie. Pary nierozerwalne, czasem z bardzo prozaicznych powodów: jedno wymyślało, drugie te pomysły racjonalizowało i kreśliło. Jednak dzisiaj opowiemy tylko o połowie jednego z tych duetów. Szymon Syrkus obchodziłby dzisiaj sto dwudzieste drugie urodziny.
Architekturę studiował od 1911 roku w wielu miejscach w Europie. Dyplom uzyskał w 1922 roku. W następnych latach przebywał również w Weimarze, Berlinie i Paryżu, gdzie zapoznał się z ideą Bauhausu i z grupą De Stijl. Po powrocie do Polski aktywnie uczestniczył w tworzeniu rodzimych grup architektonicznych, najpierw Bloku, a potem dużo szerzej znanego Praesens, który od 1928 roku był polską sekcją Congrés Internationaux d’Architecture Moderne (CIAM), gdzie aktywnie działał chociażby Le Corbusier.
Z żoną, Heleną Syrkusową (z d. Niemirską), prezentowali projekty, które bezwzględnie odpowiadały lewicowym poglądom na społeczeństwo. Między innymi dlatego to oni projektowali osiedla dla Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Samodzielnie zaprojektował również kilka eksperymentalnie modernistycznych domów wolnostojących, najczęściej jednorodzinnych.
Wojnę spędził w Auschwitz. Zaraz po niej wrócił do Warszawy i został zaangażowany w pracę nad koncepcją urbanistyczną odbudowy Warszawy. Tym razem również zajął się projektowaniem osiedli mieszkaniowych, chociażby takich jak WSM na Kole, czy Praga I. W 1949 roku rozpoczął również pracę na stanowisku profesora na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
Zmarł w 1965 roku. Pochowany jest na Powązkach Wojskowych.
Ilustracja za muzeumkonstancina.pl
