Kartka z kalendarza – 7 października
7 października 1959 roku rozpoczęły się wydarzenia, które przeszły do historii jako „Cud na Nowolipkach”. Ok. 19. wieczorem dostrzeżono na szczycie hełmu wieży kościoła św. Augustyna, w miejscu pozłacanej kuli i krzyża, wizerunek Matki Bożej. Wieść rozeszła się prędko, a pod kościół zaczęły ściągać tłumy z całego miasta, a wkrótce i z całej Polski. Okolice kościoła przez następne dni – gdyż domniemany cud trwał dalej – zapełniły się tysiącami pielgrzymów.
Zjawisko, a zwłaszcza reakcja na nie, zaniepokoiły władze publiczne. Już 12.10 milicja zamalowała świecącą blachę, jednak bez efektu. Podejmowano kolejne próby, aż w końcu, 29.10, pomalowanie zwieńczenia wieży czarną farbą, przyniosło skutek. Wprowadzono również godzinę policyjną. Zatrzymano aż 766
osób, z tego połowę spoza Warszawy. Wiele z nich ukarano grzywną lub aresztem.
Do rzekomego cudu chłodno odniosły się władze kościelne. Proboszcz parafii, ks. Stefan Kuć, w raporcie dla kurii tłumaczył fenomen fosforyzowaniem patyny na miedzianym pokryciu hełmu. 16.10 kuria warszawska wydała oświadczenie, w którym uznaje zjawisko za naturalne i zaleca spokój i rozejście się. Niemniej i dziś wiele osób nie jest przekonanych co do przyrodzonej natury „cudu na Nowolipkach”, choć tablica pamiątkowa umieszczona w kościele dyplomatycznie nie zawiera słowa „cud”.
Zdjęcie: wikimedia.org
