Kartka z kalendarza – 9 lutego
W dniu 9 lutego 2008 roku swoje trwające 98 lat życie zakończył Arseniusz Romanowicz, architekt.
Jego najbardziej znanymi dziełami, które od razu się z nim kojarzą, są warszawskie dworce – Warszawa Wschodnia i, będąca chyba opus magnum naszego bohatera, Warszawa Centralna. My jednak chcielibyśmy przybliżyć mniej znane efekty pracy Romanowicza.
Mało kto wie, że Romanowicz zaczynał już przed wojną przy projektowaniu dworca Warszawa Główna, który kończono za okupacji i wg projektu AR wykonana była dworcowa restauracja. Tuż po wojnie powstał najlepszy, zdaniem autora wpisu, budynek, który wyszedł spod ręki Romanowicza – prezentowany na zdjęciu (własnym) opuszczony obecnie gmach Ośrodka Wioślarskiego YMCA z roku 1949. Prezentuje on wszystko co najlepsze w architekturze użytkowej pierwszej połowy XX w. i przy tym nie jest przedumany, jak to bywało z wieloma dziełami dojrzałego funkcjonalizmu.
Większą część kariery Romanowicz związał jednak z budownictwem kolejowym. Wraz ze swym współpracownikiem, Piotrem Szymaniakiem, zaprojektował przystanki linii średnicowej: Warszawa Stadion (1958), Warszawa Ochota, Warszawa Powiśle i Warszawa Śródmieście WKD (1963), Warszawa Wschodnia (1969), wielofunkcyjny dworzec w Nowym Dworze Mazowieckim (1972).
Ostatnim i, trzeba przyznać, średnio udanym projektem jest Dom Parafialny na Kawęczyńskiej za bazyliką NSJ, należący do Salezjan (1981).
