
12
marzec
Zwiedzaj z SKPT – Wielbark
Wielbark, dawnej Willenberg, jest niedużym miastem na granicy historycznych Prus i Mazowsza. Prawa miejskie posiadał od 1723 r. do 1946 r. Wskutek zniszczenia miasta przez Armię Czerwoną i zmniejszenie liczby ludności Wielbark został pozbawiony praw miejskich, które odzyskał 01 stycznia 2019 r. Aktualnie miasteczko zamieszkuje prawie 3000 mieszkańców.
- Wielbark, dawnej Willenberg, jest niedużym miastem na granicy historycznych Prus i Mazowsza. Prawa miejskie posiadał od 1723 r. do 1946 r. Wskutek zniszczenia miasta przez Armię Czerwoną i zmniejszenie liczby ludności Wielbark został pozbawiony praw miejskich, które odzyskał 01 stycznia 2019 r. Aktualnie miasteczko zamieszkuje prawie 3000 mieszkańców.
- Wielbark jako miasto pograniczne był zamieszkany zarówno przez ludność niemiecką, jak i, mniej liczną, polską. W mieście funkcjonowały do 1945 r. dwa kościoły: ewangelicki (na zdjęciu) oraz katolicki. Kościół ewangelicki zaprojektował na pocz. XIX w. Karl Friedrich Schinkel, jeden z najważniejszych pruskich architektów epoki. Obecnie świątynia jest własnością miejscowego ośrodka kultury i wykorzystywana jest na wystawy i koncerty.
- O bogatych dziejach społeczności ewangelickiej świadczy duży cmentarz, na którym można znaleźć wiele ciekawych nagrobków. Cmentarz nosi ślady ciężkich czasów powojennych, kiedy dziedzictwo ewangelickie nie było szanowane, a nekropolia została porzucona. Obecnie teren jest zadbany i pozostaje pod opieką lokalnej społeczności.
- Dominującą w krajobrazie miasta jest wieża kościoła pw. św. Jana Nepomucena. Ta neogotycka budowla powstała na przełomie lat 70. i 80. XIX w. Od samego początku istnienia służy wiernym kościoła rzymskokatolickiego.
- Gustowny kamień, stojący na dumnym Placu Świętego Wojciecha, upamiętnia pobyt w tym miejscu przez dwie noce samego Cesarza Francuzów Napoleona I. Kamień stoi na miejscu gdzie miał stać dom, w którym przebywał Napoleon Bonaparte od 31 stycznia do 2 lutego 1807 r.
- Willenberg wchodził w skład państwa krzyżackiego i nie powinno dziwić, że kiedyś znajdował się tutaj nieduży zamek. Wybudowany został nad przepływającą przez miejscowość rzeką Omulew. W XIX w. na fundamentach warowni wzniesiono młyn. Obecnie relikty zamku ukryte są w piwnicach domu na zdjęciu.