5 września
5 września 1935 roku Pierwsza Dama Maria Mościcka dokonała odsłonięcia pomnika Marii Skłodowskiej-Curie.
Przymiarki do upamiętnienia wielkiej uczonej następowały jeszcze przed jej śmiercią. W 1932 r. Ludwika Nitschowa wyrzeźbiła statuę siedzącą Skłodowskiej, przeznaczoną do Instytutu Radowego przy Wawelskiej, zawdzięczającego powstanie uczonej. Wybór artystki nie był przypadkowy: prezesem Komitetu Instytutu był jej mąż, prof. Roman Nitsch, wybitny medyk. Zważywszy na walory artystyczne rezultatów, przymkniemy oko na ten oczywisty akt protekcji.
Właściwy pomnik powstał w rok po śmierci Skłodowskiej i wyszedł spod dłuta, oczywiście, Nitschowej. Przedstawiał uczoną w postawie stojącej, a właściwie przechadzającej się w zamyśleniu. Pomnik odlano w zakładzie Bracia Łopieńscy ustawiono na skwerze przed Instytutem. Na cokole umieszczono napis „Marji / Skłodowskiej-Curie / Stolica / 1935”.
W odróżnieniu od wielu warszawskich pomników, ten przetrwał okupację. Został jednak uszkodzony przez pacyfikujących Ochotę żołnierzy RONA, którzy zabawiali się strzelaniem do niego. W latach ’90 przeszedł renowację, jednak ślady po kulach zachowano jako pamiątkę tragicznej przeszłości dzielnicy.
Zdjęcie przedstawia uroczystość odsłonięcia pomnika i pochodzi z Narodowego Archiwum Cyfrowego.
