Kartka z kalendarza – 10 listopada
10 listopada 1765 roku urodził się Stanisław Węgrzecki, prawnik, jakobin, współpracownik Hugona Kołłątaja, współtwórca i uczestnik Insurekcji Kościuszkowskiej; jednak w historii Warszawy zapisał się jako jej dwukrotny prezydent.
Pierwsza prezydentura, którą sprawował od lipca 1807 do grudnia 1815 zapisała się w pamięci Warszawiaków szczególnie, gdyż wypadła w wyjątkowo trudnym dla miasta okresie. Stolica Księstwa Warszawskiego była de facto jednym, wielkim obozem wojskowym, co dla cywilnych mieszkańców Warszawy było wyjątkowo uciążliwe. Przechodzące oddziały wyglądały efektownie, ale dopuszczały się rabunków, gwałtów czy innych aktów przemocy, jakich zwykło dopuszczać się wojsko podczas działań wojennych.
Prezydentowi Węgrzeckiemu udało się utrzymać w mieście porządek i ograniczyć do minimum wojskową niesubordynację. Dzięki własnej energii, zapewnił cywilom poczucie bezpieczeństwa, przez co otaczano go wyjątkowym szacunkiem.
Węgrzecki odszedł z urzędu po konflikcie z księciem Konstantym. Jednak, gdy piętnaście lat później Warszawę ogarnęła gorączka Powstania Listopadowego, mieszkańcy przypomnieli sobie „wojennego” prezydenta. Jednak Stanisław Węgrzecki był już schorowany i nie posiadał tej energii co kiedyś. Bardzo szybko został usunięty z urzędu.
Gdy zmarł 12 lutego 1845, pamiętano o jego zasługach dla porządku w mieście w okresie wojen napoleońskich i uhonorowany został reprezentacyjnym miejscem tuż przy bramie głównej Cmentarza Powązkowskiego.
Na zdjęciu – popiersie Stanisława Węgrzeckiego, dłuta Jakuba Tatarkiewicza, umieszczone na grobie prezydenta.
