Kartka z kalendarza – 8 lipca
W roku 1941 dnia 8 lipca w łagrze w miejscowości Posty koło Taszkientu zmarł profesor Mojżesz Schorr, od 1935 r. Senator RP, od 1923 rabin Wielkiej Synagogi przy Tłomackiem, historyk-orientalista.
Pochodzący z Przemyśla Schorr angażował się nie tylko w działalność naukową, ale i społeczną, zarówno w Polsce, gdzie wspierał inicjatywy mające na celu podniesienie poziomu świadomości narodowej i wykształcenia ludności żydowskiej, jak również w Palestynie, emigrację do której wspierał. Był on inicjatorem budowy Biblioteki Judaistycznej, zachowały się jego pisma i interpelacje dotyczące rozwiązania problemów ludności żydowskiej, takich jak bojkot handlu czy ograniczenia uboju rytualnego. Ponadto współpracował z innymi żydowskimi historykami, np. z Majerem Bałabanem przy redagowaniu dzieł poświęconych historii polskich Żydów.
Został aresztowany tuż po wojnie obronnej 1939 kiedy przedzierał się na radziecką stronę i jako element kontrrewolucyjny zesłany do łagrów, skąd już nie wrócił, mimo podejmowanych przez Rząd RP na uchodźstwie, Departament Stanu USA i dyplomację Watykanu wysiłków. Nawet gdyby doczekał podpisania układu Sikorski-Majski, pewnie też byłoby mu ciężko się wydostać, bowiem obywatele polscy pochodzenia żydowskiego mieli trudności z dołączeniem do armii Andersa. Żona Schorra Tamara zmarła w obozie Vittel w 1944 jako jedna z ofiar tzw. „afery Hotelu Polskiego”.
Zdjęcie, które dziś prezentujemy za NAC, przedstawia obrady Państwowej Rady Oświecenia Publicznego, gdzie rabin Schorr (w środku w okularach) po swej prawicy ma prof. Tatarkiewicza, a po lewicy pastora Juliusza Burschego. Takaż to tolerancyjna była ta nasza II RP.
