18
czerwiec
Zwiedzaj z SKPT – Świdnica
Świdnica jest ponad pięćdziesięciotysięcznym miastem powiatowym na Dolnym Śląsku, nad Bystrzycą. Wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej. Na terenie miasta i okolicy odnaleziono ślady osadnictwa ludów kultury łużyckiej. Obszar Świdnicy znalazł się w obrębie państwa Polan jeszcze za panowania Mieszka I, który włączył Śląsk do swojego władztwa. Przez kolejne wieki swego istnienia, Świdnica, wraz z całym regionem, stanowiła mozaikę wpływów polskich, czeskich i niemieckich.
Najstarsza zachowana wzmianka o Świdnicy jako osadzie miejskiej pochodzi już z 1267 roku. Zachowała się również pieczęć miejska z roku 1280, przedstawiająca kroczącego grywa, jednakże nie zachował się akt lokacyjny. Po wygaśnięciu miejscowej linii Piastów miasto przeszło w ręce władców czeskich. W dobie wojen husyckich Świdnica opierała się czeskim rajzom i wraz z Wrocławiem tworzyła koalicję antyhusycką. W roku 1526 na tronie czeskim zasiadł Ferdynand I, co rozpoczęło epokę władzy Habsburgów nad Śląskiem. Widoczny na zdjęciu herb obowiązywał od lokacji miasta do 1452 roku oraz, ze zmienionymi barwami, w latach 1966-1999. — w: Świdnica 
Najbardziej charakterystycznym zabytkiem Świdnicy jest katedra św. Stanisława i św. Wacława, która jest wyjątkowym dziełem architektonicznym. Jej wieża mierzy ponad 101 metrów wysokości i jest najwyższa na całym Śląsku. Świątynię wzniesiono, najprawdopodobniej na miejscu starszego, drewnianego kościoła, w latach 1330-1390. W latach 1400-1410 kościół powiększono, a w XVI wieku przebudowana po pożarze. W latach 1561–1629 świdnicka fara służyła ewangelikom, a w roku 1662 została przekazana jezuitom, którzy dokonali jej barokizacji. — w: Świdnica 
Po kasacie zakonu świdnicką farę zamieniono w magazyn zboża i odrestaurowano dopiero pod koniec XIX wieku, przy okazji, w duchu epoki, usuwając część historycznych nawarstwień. Szczęśliwie kościół nie ucierpiał w czasie wojen światowych. Na zdjęciu widoczna zachowana ambona autorstwa Jana Riedla wyrzeźbiona w 1698 roku.
Świątynia została podniesiona do rangi katedry nowopowstałej diecezji świdnickiej przez Jana Pawła II w roku 2004. — w: Świdnica
Ciekawostką dla mieszkańców północnej i centralnej Polski mogą być rozwiązania techniczne zastosowane w kościołach na Dolnym Śląsku. Nie jest tam rzadkością używanie czerwonych i zielonych świateł, które informują wiernych, czy ksiądz jest gotowy na przyjęcie kolejnego penitenta. Na zdjęciu jest konfesjonał w świdnickiej katedrze — w: Świdnica 
Po przejęciu świątyni przez jezuitów nastąpił proces barokizacji świdnickiego kościoła farnego. Na przełomie XVII i XVIII wieku świątynia uzyskała kontrreformacyjny wystrój wraz z nowym kanonem świętych katolickich, z których najbardziej charakterystycznym dla krajów habsburskich, a więc i Śląska, jest „Nepomuk”. Widoczne na zdjęciu przedstawienie świętego Jana Nepomucena, które stało się jednym z symboli walki z reformacją; ukazuje ono męczennika unoszącego się nad sceną własnej śmierci. — w: Świdnica 
W 1648 roku świdniccy ewangelicy otrzymali pozwolenie na budowę własnego kościoła. Mimo iż traktat westfalski umożliwiał budowę przez protestantów zaledwie trzech świątyń, po jednej w każdym ze śląskich dziedzicznych księstw Habsburgów, to ci katoliccy władcy starali się to jak najbardziej utrudnić. — w: Świdnica 
„Kościoły Pokoju” postawione zostały w bardzo surowym rygorze budowlanym. Z zewnątrz miały nie wyglądać jak kościół, nie mogły się znajdować bliżej murów miejskich niż strzał armatni i miały powstać wyłącznie z nietrwałych materiałów. Tak oto miała powstać największa drewniana świątynia europejskiego baroku – kościół Trójcy Świętej w Świdnicy. — w: Świdnica 
Autorem projektu „Kościoła Pokoju” w Świdnicy był Albrecht von Saebisch. Świątynia powstała dzięki możnym ewangelickim darczyńcom oraz pracy wiernych wszystkich stanów. Ten ogromny wysiłek miał być symbolem równości wobec Boga niezależnie od pochodzenia, pozycji społecznej czy majątkowej.
Budowa ewangelickiego kościoła Świętej Trójcy w Świdnicy trwała 10 miesięcy. Pierwsze nabożeństwo w tej świątyni odprawiono 24 czerwca 1657 roku. — w: Świdnica
„Kościół Pokoju” w Świdnicy nie mógłby powstać bez wstawiennictwa królowej szwedzkiej. Podobnie później, w roku 1708, po zakończeniu Wojny Północnej, znów dzięki wstawiennictwu króla Szwecji sytuacja ewangelików poprawiła się. Otrzymali wtedy kolejne swobody wyznaniowe i mogli zbudować widoczną na zdjęciu szkołę. — w: Świdnica 
Na terenie przy „Kościele Pokoju” w Świdnicy do dziś możemy zobaczyć dzwonnicę, która została wybudowana w tym samym czasie, co stojącą obok niej szkoła. Ten zabytek z początku XVIII wieku wchodzi w skład zespołu budynków, uznanego w roku 2001 przez UNESCO za dziedzictwo światowe. — w: Świdnica
