Zwiedzaj z SKPT – Markuszów
Markuszów leżący powiecie puławskim to obecnie pod względem administracyjnym wieś, jednak miejski charakter tej osady nie pozostawia wątpliwości, że była ona kiedyś znaczącym ośrodkiem. Kapliczka obok kościoła św. Ducha w Markuszowie i widok na współczesną zabudowę miejscowości. — w: MarkuszówCentrum życia markuszowskich rzymskich katolików jest obecnie kościół św. Józefa Oblubieńca. Jest to budowla barokowa, pochodząca z ostatniej ćwierci XVII wieku. — w: MarkuszówTrzecią, najmłodszą świątynią Markuszowa jest kościół mariawicki pw. Przenajświętszego Sakramentu w Łanach. Drewniany, nietypowy jak na świątynię mariawicką kościół o konstrukcji sumikowo-łątkowej powstał w latach 1907-1909, kiedy to część parafian markuszowskich razem z charyzmatycznym księdzem Piotrem Golińskim dokonała konwersji na mariawityzm. Obecnie nabożeństwa w kościele odprawiane są raz w miesiącu, a społeczność mariawicka liczy kilka osób. — w: MarkuszówNowy cmentarz żydowski w Markuszowie jest śladem społeczności żydowskiej zamieszkującej to miasteczko. Został założony w XIX wieku, kiedy na dotychczas wykorzystywanej nekropolii (po której nie został ślad) zabrakło miejsca. — w: MarkuszówNowy cmentarz żydowski w Markuszowie jednym z lepiej zachowanych kirkutów na zachodniej Lubelszczyźnie – obecnie na jego terenie widocznych jest kilkadziesiąt macew lub ich większych fragmentów. — w: MarkuszówMarkuszów leży na północnej krawędzi Płaskowyżu Nałęczowskiego będącej jednocześnie północną krawędzią Wyżyny Lubelskiej. Stąd w okolicach Markuszowa możemy napotkać formy rzeźby terenu odsłaniające pokrywę lessową. — w: Markuszów
Kartka z kalendarza – 15 maja
Jeśli zastanawiają się Państwo, jaki fragment dawnej Warszawy prezentuje powyższa rycina i nie znajdują satysfakcjonującej odpowiedzi, to prosimy się nie martwić. To nie Warszawa, a przynajmniej nie do końca. 15 maja 1776 roku otwarto w dawnych ogrodach Czapskich, wówczas już należących do Marii Anny Brühlowej, miejsce rozrywki dla zamożnych warszawiaków. W ogrodzie stanęły cztery pawilony, symbolizujące cztery pory roku, w których serwowano posiłki i przygrywała orkiestra. Cały ogród był obficie iluminowany, a codziennie urządzano pokazy fajerwerków. Założycielami przedsięwzięcia byli dwaj dżentelmeni: bankier Fryderyk Kabryt, który wniósł kapitał oraz Franciszek Ryx, kamerdyner królewski i ekspert w organizowaniu wszelakich rozrywek. Panowie nazwali swój ogród, zgodnie z obowiązującą w całej Europie modą, "Vauxhall", od słynnych i wyrafinowanych londyńskich "Vauxhall Gardens". Jak już wspomnieliśmy, ogród był przeznaczony dla warstw wyższych. Wstęp do niego kosztował 4 złp, a z prawem korzystania z pawilonów - 8 złp. Była to znaczna kwota, nawet jednak, gdyby ktoś spoza towarzystwa ją uzbierał, to poinformowano by go, że "dostęp dla pospólstwa i osób w liberii zabroniony". Ogród swój charakter utracił ostatecznie w latach 70. XIX wieku, kiedy to ówcześni właściciele, Przeździeccy, rozparcelowali ogród, wyburzyli zamykającą go od Nowego Światu kamienicę, a główna aleja stała się ulicą. Nazwano ją oczywiście Foksal, od spolszczonej nazwy ogrodu. Ulica zmieniała nazwę kilkukrotnie. W latach 1934-39 była ulicą Pierackiego, zaś w latach 1946-50 - Jugosławiańskiej Brygady Pracy. W 1950 Jugosławia była już be, więc przywrócono historyczną nazwę. A na ilustracji - Vauxhall Gardens na rycinie Samuela Vale'a z 1751, za british-history.ac.uk.