Zwiedzaj z SKPT – Świdnica
Świdnica jest ponad pięćdziesięciotysięcznym miastem powiatowym na Dolnym Śląsku, nad Bystrzycą. Wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej. Na terenie miasta i okolicy odnaleziono ślady osadnictwa ludów kultury łużyckiej. Obszar Świdnicy znalazł się w obrębie państwa Polan jeszcze za panowania Mieszka I, który włączył Śląsk do swojego władztwa. Przez kolejne wieki swego istnienia, Świdnica, wraz z całym regionem, stanowiła mozaikę wpływów polskich, czeskich i niemieckich. Najstarsza zachowana wzmianka o Świdnicy jako osadzie miejskiej pochodzi już z 1267 roku. Zachowała się również pieczęć miejska z roku 1280, przedstawiająca kroczącego grywa, jednakże nie zachował się akt lokacyjny. Po wygaśnięciu miejscowej linii Piastów miasto przeszło w ręce władców czeskich. W dobie wojen husyckich Świdnica opierała się czeskim rajzom i wraz z Wrocławiem tworzyła koalicję antyhusycką. W roku 1526 na tronie czeskim zasiadł Ferdynand I, co rozpoczęło epokę władzy Habsburgów nad Śląskiem. Widoczny na zdjęciu herb obowiązywał od lokacji miasta do 1452 roku oraz, ze zmienionymi barwami, w latach 1966-1999. — w: ŚwidnicaNajbardziej charakterystycznym zabytkiem Świdnicy jest katedra św. Stanisława i św. Wacława, która jest wyjątkowym dziełem architektonicznym. Jej wieża mierzy ponad 101 metrów wysokości i jest najwyższa na całym Śląsku. Świątynię wzniesiono, najprawdopodobniej na miejscu starszego, drewnianego kościoła, w latach 1330-1390. W latach 1400-1410 kościół powiększono, a w XVI wieku przebudowana po pożarze. W latach 1561–1629 świdnicka fara służyła ewangelikom, a w roku 1662 została przekazana jezuitom, którzy dokonali jej barokizacji. — w: ŚwidnicaPo kasacie zakonu świdnicką farę zamieniono w magazyn zboża i odrestaurowano dopiero pod koniec XIX wieku, przy okazji, w duchu epoki, usuwając część historycznych nawarstwień. Szczęśliwie kościół