Kartka z kalendarza – 27 kwietnia
27 kwietnia (lub jak chcą inne źródła 29) 1896 roku w Limanowej (lub jak chcą inne źródła we wsi Dąbrówka Niemiecka) urodził się Zygmunt Berling, późniejszy generał LWP. Życiorys Berlinga przypomina pokręcone koleje losu wielu ludzi w naszym kraju. W młodości członek polskich organizacji paramilitarnych, w czasie I wojny legionista (w stopniu podporucznika) i oficer CK Armii, po odzyskaniu niepodległości awansowany na kapitana i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za udział w obronie Lwowa przed bolszewikami. W roku 1926 stanął po stronie Piłsudskiego i dotrwał w wojsku do kwietnia 1939,kiedy został usunięty pod zarzutem zaniedbań służbowych (lub, jak podają inne źródła w związku z rozwodem, będącym wówczas rzeczą niegodną sanacyjnego oficera). W czasie kampanii wrześniowej przebywał w Wilnie, gdzie aresztowało go NKWD, zamykając w obozie w Starobielsku. Najprawdopodobniej tam poszedł na współpracę z radzieckim wywiadem, co spowodowało, że nie zginął, jak jemu podobni, w marcu i kwietniu 1940 roku, a był przetrzymywany w więzieniach NKWD aż do podpisania paktu Sikorski-Majski, po którym, nie zrywając kontaktów z Rosjanami, wstąpił do formowanej w ZSRR armii gen. Andersa. Nie wyszedł z nią jednak do Iranu, a został w ZSRR, za co został (nieprawomocnie) skazany na śmierć za dezercję. Wkrótce potem został dowódcą nowouformowanej I Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki, którą dowodził w bitwie pod Lenino, a potem na szlaku bojowym aż do Warszawy, gdzie 30 września 1944 roku został zdymisjonowany. W wielu opracowaniach powtarza się teza jakoby stało się to w wyniku samowolnej decyzji o pomocy powstaniu warszawskiemu, co sam Berling chętnie powtarzał, niemniej jest
Kartka z kalendarza – 27 marca
27 marca 1818 roku odbyła się inauguracja Sejmu Królestwa Polskiego. Ten dzień był szczególny, gdyż w pełni wchodziła również w życie konstytucja z 1815 r. nadana przez króla Aleksandra, który jednocześnie był imperatorem Wszechrusi. Jak wyglądał początek uroczystości? Oddajmy głos autorowi Dyaryusza Seymu Królestwa Polskiego (pisownia oryginalna). "W tym dniu iako wskazanym przez Uniwersał Nayiaśnieyszego Króla Pana Naszego Miłościwego z dn. 17 Lutego roku bieżącego wydany do otworzenia Seymu tudzież Programu w tey mierze ogłoszonego, o godzinie 9 zrana wszyscy Senatorowie, Ministrowie, Rada Stanu oraz Posłowie i Deputowani zgromadzili się w Kościele Katedralnym, gdzie Senatorowie, Rada Stanu zasiedli w Presbiterium obok Tronu umyślnie na ten obchód wystawionego, Posłowie zaś i Deputowani zaięli pierwsze ławki w kościele." Rzecz działa się w kościele św. Jana na Starym Mieście. Same obrady rozpoczęły się od krótkiego przemówienia ministra spraw wewnętrznych Tadeusza Mostowskiego, który oznajmił, iż król polski mianował na stanowisko marszałka Sejmu hr. Wincentego Krasińskiego (uczestnika wojen napoleońskich, ojca Zygmunta Krasińskiego; na ilustracji). Nowo ustanowiony marszałek takimi słowami zwrócił się do Izby (pisownia oryginalna): "Szczęsny przewodniczyć posłannikom Narodu, równy Obywatel iak Ci, co nas wybrali, niemaiąc za sobą więcey Prawa, iak każden z was nie potrafię się godniey wywdzięczyć z ufności Monarchy Odrodziciela naszego, iak zyskując wasz szacunek.To będzie pierwszym moim celem gdy iako pośrednik między Tronem a Narodem, stanę na tym stopniu w którym wasze cnoty, przywiązanie do Kraiu, Opieka nad Narodem a razem uczucia, które winni iesteśmy Dobroczyńcy Naszemu, przedstawią światu całemu ten Naród po skończonych naszych obradach za dowód, iż Tron nasz zasiadł